Zaterdag, 1-12-2012
En plots was het zover – de laatste dag in Brazilië! Officieel begint de
zaterdag heel vroeg dansend in een Braziliaanse discotheek met live muziek.
Lobke en ik worden daar door een dansdocent uitgenodigd om met hem samba te
dansen. Daar zeg je geen nee tegen, als je in Brazilië bent. Na dit feestje
slapen we maar kort om dan om 7 uur weer op te staan om naar het museum Inhotim
te gaan. Na een taxireis en een bustour van 2 uur belanden we op onze vrije dag in een prachtige park waar we
hedendaagse Braziliaanse en internationale moderne kunst kunnen zien. Het is
30°C ,tropisch warm, er staan prachtige bomen, waterpartijen, kolibries en
vlinders en overal zijn verrassende kunstwerken. Volgens mij ziet het paradijs er zo uit! Mijn souvenir van deze trip: nog meer
sproetjes en verbrande schouders. Weer terug in Belo Horizonte gaan we die avond-ons laatste
werk hier- naar een dansvoorstelling in het Teatro oi Futoro. Het is de eindvoorstelling van de vooropleiding van Grupo
Corpo: Corpo Escola de danca. Het doek gaat op en een prachtig decor van een
onderwaterwereld komt tevoorschijn. Kwallen zweven in de lucht en op prachtige
muziek komen ontzettend schattige kleine krabben, zeepaarden en zeesterretjes
dansend op het podium. Het wordt een heel goed in elkaar gezette en uitgewerkte
voorstelling van een uur. Chapeau! De dag sluiten we af met een heerlijk diner
in Café com Letras. In nog steeds 24°C wandelen we om
22 uur weer naar het hotel, om de koffers te pakken. Morgen gaan we terug. Wat
een geweldige dag!
Zondag, 2-12-2012
Vandaag vertrekken we weer naar Nederland en moeten we om 12 uur uitchecken
bij het hotel. Lobke en ik genieten nog een moment van het uitzicht en de
lekkere temperatuur vanaf ons balkon. We zijn het met elkaar eens dat we graag
nog langer waren gebleven. Het voelt vreemd om nu weer naar Nederland te gaan,
nadat we hier zoveel interessante en lieve mensen hebben ontmoet… Het zal nog even duren om alle indrukken te verwerken. De week ging zo
ontzettend snel voorbij. Voor Vincent, Lobke en mij was het de eerste –maar
hopelijk niet de laatste-keer in Zuid- Amerika. Ik ben heel blij dat we zoveel
lieve mensen hebben ontmoet die ons hebben meegenomen in hun (dans)wereld. De
lesmethodes van Corpo Cidadao te leren kennen en het resultaat bij de kinderen
en jongeren uit de favela te kunnen zien, was een geweldige, overweldigende
ervaring.
Anna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten