Geen 'Zugabe' in Zug... |

Na een vrije middag, avond en vervolgens ochtend maakt iedereen zich klaar voor de laatste voorstelling in Zwitserland. Intussen bereikte de temperatuur zomerse waarden; als een aantal van ons zich aan de waterkant van de Zugersee installeren, blijken sommige bleke huidjes er nog niet tegen bestand te zijn. Maar een beetje make-up doet wonderen: tijdens de voorstelling is niets meer te zien van enkele rode schouders of neuzen.

De laatste voorstelling vindt plaats in Theater Casino: een prachtig en goed geoutilleerd theater, waarvan de grote ramen in de foyer uitkijken op een adembenemende combinatie van water en bergen. Omdat het toneel in Zug ruim bemeten is, hebben de technici de voorstelling zo optimaal mogelijk kunnen voorbereiden. Dat is prettig voor de dansers: alle balletten komen hierdoor perfect tot zijn recht. Geen improvisaties met het aanpassen van de op- en afgangen, of met het changeren van decorstukken. En het effect daarvan is een prachtige en sterke voorstelling, die door het toegestroomde publiek wordt beloond met een scanderend applaus. Hier roept men niet om ‘Zugabe. Zugabe.’ zoals de schoolkinderen in Bern of Luzern, maar het applaus gaat over in een minutenlang durend en uiterst synchroon ritme, iets wat we in Nederland niet kennen. Bij het slotapplaus worden de dansers er duidelijk door verrast, want ze moeten buigen, buigen en nog eens buigen.

Na afloop is er een nagesprek met het publiek. Isabella Spirig, artistiek directeur van het Migros cultuurprocent Tanzfestival Steps nodigt de dansers uit om naar voren te komen. Voor een laatste keer stellen de dansers zich voor: 'Hallo, ich bin Jamy, ich bin 23 Jahre alt und ich komme aus Holland; Hallo ich bin... ' (unt so weiter, unt so weiter) De vragen van het hoofdzakelijk volwassen publiek zijn diepgaander. We vertellen ze meer over de werkwijze van de diverse choreografen, over hoe een casting tot stand komt, over de samenstelling van het programma en over Introdans Interactie, dat ons vooruit reisde om ook in Zwitserland samen te werken met docenten en scholen om het jonge publiek voor te bereiden. En natuurlijk vertellen we ook trots over het andere dansersensemble dat intussen naar New York is gereisd om daar op te treden. Isabella dankt ons allen voor onze belangrijke bijdrage aan het festival: tien succesvolle en enthousiast ontvangen voorstellingen. Ze vertelt nogmaals hoe bijzonder het is dat Introdans voor de vijfde maal op rij te gast in Zwitserland is.

Ook wij zijn haar en het festival dankbaar. Een aantal festivalmedewerkers is vanuit Zurich naar Zug gereisd om onze tournee gezamenlijk af te sluiten: in de foyer is een buffet voorbereid en iedereen van onze crew schuift aan, ook de technici die ervoor hebben gezorgd dat chauffeur Berend snel met de trailer richting Nederland kan vertrekken. We proosten samen, en daarna nog eens en vergeten even dat de volgende ochtend, op Koninginnedag, de bus om 07.45 uur bij het hotel klaarstaat.

Danke an Steps, hoffentlich bis bald!

Hommeles op weg naar Zug |

Na de staande ovatie in Luzern en de enthousiaste reacties van o.a. de artistiek directrice en de dansers van het ballet van Luzern (hun première bezochten enkelen van ons twee weken geleden) is het tijd voor ontspanning. De bus vertrekt morgen om 10.00 uur en er is tijd om even het ‘nachtleven’ van Luzern mee te maken.

Op zaterdagochtend genieten we nog van de gastvrijheid van de sympathieke crew van het hotel; als we op het terras van de zon genieten serveren ze nog een superlekkere espresso en zwaaien ons daarna hartelijk uit. ‘Komm bald wieder!’

Overigens, een grote pluim voor de Zwitserse buschauffeur die moeiteloos door de smalle straten manoeuvreert. In de stralende zon vervolgt onze weg naar de laatste stad: Zug. De rit duurt maar 30 minuten, lang genoeg om even in slaap te dommelen, tot er een oorverdovende gil klinkt. Een aantal dansers beginnen door elkaar te schreeuwen, de een harder dan de ander: een wesp, help, een wesp. Het klinkt in alle talen door elkaar: Nederlands, Frans, Italiaans, Grieks,... Binnen een minuut is het gevaarlijke beest gegroeid van een dobbelsteen tot een tennisbal. En als doortastende tourmanager treedt je dan direct op en vang je het beest met een in aller haast aangereikte plastic beker en papieren zak. En wat blijkt: het is een prachtige, harige hommel, die het beste met ons voorheeft. Toneelmeester Hans zit op de bijrijdersstoel en laat de hommel vrij door het open raam.

Nog niet bijgekomen van de consternatie rijden we Zug in; we checken in, in ons laatste hotel. De rest van de dag zijn we vrij, nou ja, de technici beginnen ’s middags met de technische voorbereidingen: we wensen hen wederom veel succes en zien hen morgenmiddag bij de repetities.

P.S. Danser Jurrien en danseres Alexis laten in de bus hun filmpje zien, zingend op een Alpenwei: 'The hills are alive with the sound of music. A-ha-ha-ha.' Maar ik heb hen beloofd om het niet aan dit blog toe te voegen. ;-(


Groeten uit Zug, Evert Burggrave

Van Vevey naar Luzern en daarna door naar Zug |

Tevreden en voldaan verlaten we Vevey, maar we kijken uit naar Luzern. We herinneren ons nog hoe mooi de stad er twee jaar geleden bij lag: het leek er toen zomer, en ook nu zijn de weersvoorspellingen positief. Luzern is mondainer en stadser dan het dorpse Vevey. Het onthaal in het hotel is uiterst vriendelijk; men herinnert ons zich nog en is ons direct van dienst met het uitwisselen van nuttige informatie: ‘Waar is de dichtsbijzijnde supermarkt? Waar is het theater? Welke bezienswaardigheid is een ‘must-see’?’ De technici gaan richting theater en de dansers waaieren uit over de stad en langs het water. En steeds weer dat prachtige uitzicht op de besneeuwde, zonnige bergtoppen rondom de hele stad.

’s Avonds is er een training (meestal een klassieke, maar nu ter afwisseling een yogales) op het toneel, die wordt gegeven door balletmeester Iris Reyes. De hele tournee bewaakt zij het artistieke niveau van de voorstelling en coacht de dansers. Met haar geniet ik die avond van een specialiteit in een traditioneel Zwitsers en plaatselijk zeer befaamd restaurant: een aan tafel bereide Wienerschnitzel.

Duet uit Black Cake (Hans van Manen)

Op vrijdag is er ’s ochtends een voorstelling voor scholen. De theaterzaal is tot aan de nok toe gevuld met meer dan 500 scholieren variërend van 6 tot 16 jaar. De concentratie is groot: er wordt enthousiast geapplaudisseerd tussen de diverse balletten door, maar vervolgens is het weer muisstil. Iedere keer reageert het jonge publiek op dezelfde elementen: de dolle ontwikkelingen in TooT (Didy Veldman), de stoere bewegingen in Master of Puppets, de danssouplesse in de solo Takademe (Robert Battle), de sexy poses in M/C (Cayetano Soto) of het komische duet Black Cake (Hans van Manen). En ’s avonds is er een vrije voorstelling voor families en volwassenen; ook zij reageren op dezelfde elementen. Zijn kinderen dan zo volwassen? Of zijn volwassenen nog kind? 

Voorafgaand aan de avondvoorstelling verzorg ik samen met de company manager van het theater een inleiding voor het publiek. Ik leg hen o.a. uit dat het ‘Nederlandse reissysteem’ zo verschilt van het Duitse of het Zwitserse. Introdans en andere Nederlandse gezelschappen reizen met hun voorstellingen van stad tot stad, terwijl de balletgroep van het Luzerner Theater niet buiten hun eigen stad optreedt. En als de avondvoorstelling is afgelopen, dan weten we dat er nog maar een stad te gaan is. Zaterdag naar Zug voor onze allerlaatste show op zondagavond. En op Koninginnedag.... naar huis.

Gruetzi aus Luzern, Evert Burggrave

Vevey |

Zoals geschreven: na de tweede schoolvoorstelling in Bern gaan we per touringcar naar Vevey. Eerst breken de technici de voorstelling af, en chauffeur Berend laadt alles in de trailer. De technici reizen mee met de bus en Berend rijdt met de trailer naar Vevey. Onderweg haalt de bus hem in, maar het helpt niet als onze chauffeur claxoneert, want Berend geniet van de Zwitserse Alpen die voor ons liggen en ziet niet eens dat we hem passeren. 
Ook wij raken in extase als we de besneeuwde bergtoppen voor ons zien, en ondertussen begint danser Jurrien hardop te dromen van een Alpenwei en liedjes uit The Sound of Music. Toch vallen de meesten even in slaap: vroeg op en twee voorstellingen achter elkaar eist zijn tol.

Na een uur doemt het Meer van Geneve voor ons op: o ja, Vevey, we herinneren ons het weer. Was dat niet dat hotel met dat slechte ontbijt? 

De technici en kleedster zijn dinsdag om 06.00 uur uit de veren en hen wacht een spannende uitdaging: de voorstelling begint die dag om 14.00 uur, dat wordt aanpoten. Maar gelukkig zijn ze bedreven in het aansturen van de plaatselijke ploeg: met vereende krachten kunnen de dansers en repetitor om 12.00 uur het toneel op voor de laatste correcties en de warming-up.

Als de voorstelling begint blijft het op de achterste rijen lang onrustig: daar zitten tieners die zich duidelijk slecht kunnen concentreren. Maar als de muziek van Master of Puppets begint, dan zijn hun ogen (en vooral oren) onafgebroken gericht op de voorstelling. Een van hen kan zich niet inhouden: een jongen staat op om spontaan een vreugdedansje te doen. Hij is het die bij de meet-and-greet als eerste de microfoon vraagt. Hij wil niets aan de dansers vragen, hij wilt alleen maar luid en duidelijk zeggen: Guys, this was really super super cool. I enjoyed it a lot. We zijn de jongen dankbaar: de Introdansmissie is wederom geslaagd, we hebben weer iemand enthousiast gemaakt met onze voorstelling.

Master of Puppets - Jerome Meyer/Isabelle Chauffaud

Ook de andere vragen uit het jonge publiek zijn interessant en motiverend. En er is nog iemand die onze harten steelt. Een meisje van zeven jaar oud stelt een vraag aan danser Matthieu: “Vind je het leuk om te dansen?” Als hij duidelijk maakt hoeveel plezier hij er in heeft, geeft ze vervolgens een hartverwarmende reactie: “Vous êtes très très jolie, monsieur!

De rest van de dag en ook de dag erna zijn we vrij. Er worden plannen gemaakt voor kaasfondue, de bergen in, waterfietsen, wifi bij een koffiebar of wat uitrusten. Ieder gaat zijn eigen weg en komt elkaar vervolgens in het kleine Vevey weer tegen. Donderdag vervolgt onze transfer naar Luzern.

Tournee Zwitserland | Bern

Van Bern naar Vevey | 

Tijdens het tweede weekeinde van de Zwitserse tournee vindt er een kleine wissel plaats in de crew: technicus Maarten reist terug naar Nederland en technicus Sam neemt het van hem over. De andere technici (Hans, Sander en Rinaldo) reizen de gehele tour mee. Ook artistiek directeur Roel Voorintholt gaat terug naar Nederland, hij begeleidde het eerste deel van de tour en reist volgende week naar New York en Seattle: zo kan hij in Nederland nog het een en ander voorbereiden en andere werkzaamheden uitvoeren. Vanaf dit weekeinde neem ik het stokje van hem over en de overdracht bestaat uit een kort telefonisch overleg: … de voorstelling gaan goed, het publiek is super enthousiast, geen blessures, en tourguide Elena (geleverd door het Stepsfestival) neemt veel werk uit handen …

Mijn heenreis Arnhem-Bern per trein, shuttle, vliegtuig en wederom trein is vlekkeloos. Alhoewel: de piloot maakt zijn eerste officiële vlucht, met een rennende stewardess achter een op hol geslagen trolley en een dubbele landing van het toestel tot gevolg.

Intussen hebben de technici de voorstelling voorbereid, heeft kleedster Willeke de kostuums fris klaarhangen en is balletmeester Iris haar laatste correcties aan het voorbereiden. Buiten het theater horen we de kinderstemmen aanzwellen en de eerste schoolvoorstelling (om 10.00 uur!) kan beginnen. 
Een journalist schreef naar aanleiding van de voorstelling in Schaffhausen: Uitzonderlijk om te zien dat het jonge publiek luidruchtig het theater binnenholt, maar direct na aanvang muisstil en aandachtig zit te kijken. Om de dansers daarna met luid applaus te belonen en te schreeuwen om een ‘Zugabe. Zugabe. Zugabe. En jawel, ook op de vroege ochtend in Bern gebeurt hetzelfde. 

Het nagesprek met de dansers (het publiek mag vijf vragen stellen) is altijd leuk en werkt aanstekelijk. Na de tweede voorstelling, om 14.00 uur, zijn we tevreden over onze missie in Bern. Daarna transfer per bus naar Vevey: nog drie steden te gaan.


Gruetzi uit Zwitserland, Evert Burggrave | Manager public relations en marketing

Tour Zwitserland | Basel

Tour Zwitserland | Basel

Today, we started the day by a quick breakfast and took the bus to Basel. And now, here we are! First we checked our rooms and chilled for the rest of the day and discovered the city. Then, we all had dinner and we ate Indian food, it was FANTASTIC. The next day we had all day for ourselves. In the evening we had an evening rehearsal in the theater and made sure everything worked well. The stage is little and we don't have so much backstage. But dancers, technisians all worked well, so the result was that we were able to give our best show possible! The next morning we gave a schoolperformance for lots of kids. The reactions were amazing and after the performance there was time to ask five questions. The main questions questions were: "Why did you choose to be a dancer? Is it fun to dance this programm? Why did you choose Introdans?". After this show, some of us visited the museum of Basel with the special "Renoir". Another beautiful day! Best regards, Mathieu di Scala

Tour Zwitserland | Zürich

Na genoten te hebben van het pittoreske dorp Schaffhausen, verheugen we ons nu op de volgende stad. Na een busreis van een uurtje komen we op onze nieuwe bestemming aan, Zürich. Een bekende, grote stad waar iedereen erg benieuwd en enthousiast naar is. We hebben het geluk dat we hier een volledig weekend vrij zijn en dus optimaal van de stad kunnen genieten! Het hotel is bescheiden maar heeft alles wat we nodig hebben en qua locatie is het helemaal top. Het is een 10-minuten wandeling naar het theater waar we gaan optreden en ook vele winkels, restaurants en het station ligt op loopafstand! Na aankomst vrijdagmiddag zijn we met z’n allen op zoek gegaan naar een fotograaf. Want ook al zijn we in Zwitserland, we werken ook alweer aan een andere tour die in mei komen gaat, Indonesië! De foto’s moesten nu direct genomen worden in verband met visums. Heel apart om als Nederlandse in Zwitserland foto’s te maken voor je Indonesische trip! Wat een apart en bijzonder werk heb ik toch.
Die avond zijn we met een grote groep het Zürichse nachtleven ingedoken. Wat een erg leuke avond opleverde!

Na een heerlijk ontspannen weekend en vele foto’s verder, was maandag dan toch echt aangebroken. Op deze dag is het extra speciaal om in deze stad te zijn want hier werd een groot feest gehouden. Iedereen stond buiten op straat (in de regen) om de afsluiting van de winter te vieren en de lente te verwelkomen. Het was erg leuk om zo’n traditie mee te maken en alleen in Zürich wordt dit gevierd. Overal waren mensen verkleed in prachtige kostuums uit vroegere tijden. Paarden liepen aan de mooist verklede koetsen en er waren tientallen fanfares met mooie muziek. Erg leuk om mee te maken en het geluk was ook nog eens dat ze langs ons hotel liepen, dus wij hoefden gelukkig niet in de regen te staan!















Na dit bijzondere spektakel was het toch echt tijd om naar het theater te gaan. Een klein theater; en net als in Schaffhausen hebben we de voorstelling iets moeten aanpassen om zo het maximale uit te voorstelling te halen. Na een goede spacing en klassieke balletles, hebben we een doorloop gedaan van Master of Puppets. Want morgen heeft Elena, één van onze dansers, haar première in dit stuk! Ze deelt dit stuk namelijk met een andere danseres en heeft nog niet eerder dit stuk op toneel uitgevoerd. Toitoitoi voor haar! Morgenochtend moeten we er weer vroeg uit, want om 10.00 staan er alweer honderden kinderen op ons te wachten. Ik heb er al zin in!

Groetjes, Jamy Schinkelshoek

Tour Zwitserland

Klik hier voor een impressie van de tournee Zwitserland

Tour Zwitserland | Schaffhausen

We mogen weer!!

Het is weer zover, voor de 5e keer alweer doet Introdans Ensemble voor de Jeugd mee aan het Steps festival in Zwitserland, dit keer betekent dat drie weken rondreizen langs zeven plaatsen waar we 11 voorstellingen zullen geven. We hebben een mooi programma meegenomen, dat bestaat uit: Toot( Didy Veldman), Patch of Grass(Marguerite Donlon), Master of Puppets(Jérôme Meyer), Takademe(Robert Battle), Black Cake(Hans van Manen) en M/C(Cayetano Soto). Het stuk Master of Puppets heeft de Zwitserse choreograaf Jérôme Meyer met ons speciaal voor het Steps festival ingestudeerd.

Afgelopen woensdag hebben we het vliegtuig naar Zürich genomen en zijn we vervolgens met de bus doorgereisd naar Schaffhausen. Daar zullen we onze eerste voorstelling geven. De eerste avond en het eerste deel van de volgende dag hebben we even de tijd gehad om intrek te nemen in het hotel en uit te rusten. In de avond zijn we met z'n allen een hapje gaan eten en hebben Schaffhausen beter bekeken. De volgende dag is het merendeel van de groep gaan kijken bij de watervallen. Deze liggen in Schaffhausen en schijnen de grootste watervallen te zijn van midden Europa. Heel indrukwekkend om te zien. Je moest even om de grote hoeveelheden Aziatische toeristen heen kijken, maar dan had je een prachtig uitzicht.









In de avond mochten we een kijkje nemen in het theater. We hebben een les op het toneel gedaan, en vervolgens de spacing. Het toneel is wat aan de kleine kant, dus wat aanpassingen waren noodzakelijk. De run die we vervolgens hebben gedaan ging gelukkig goed, dus konden we met een gerust hart terug naar het hotel.
De volgende ochtend was het alweer vroeg dag aangezien de schoolvoorstelling die ging komen al om 10 uur ’s ochtends begon. Vandaag zaten we al om half acht aan het ontbijt en waren we om kwart over acht in het theater aanwezig om ons haar en make-up te doen en alles klaar te leggen. De voorstelling ging goed, en de 600 kinderen en tieners die kwamen kijken waren ontzettend enthousiast, wat zeer duidelijk tijdens de voorstelling te horen was. Dit is ontzettend leuk voor ons en geeft toch dat extra zetje in de rug om een mooie voorstelling neer te zetten. Na de voorstelling hebben we een nagesprek met de kinderen gehad en hebben ze de kans gekregen om wat vragen te stellen. Ze waren ontzettend enthousiast over alle verschillende nationaliteiten die we hebben in de groep en vroegen daar honderduit naar. Al met al een zeer geslaagde voorstelling.

Een vroege voorstelling betekent ook vroeger klaar, dus rond 1 uur in de middag hebben we de koffers weer ingepakt en de bus richting Zürich genomen. Onze volgende thuishaven voor de komende dagen.

Tot snel weer.

Groeten Merel Janssen