Adriaan Luteijn over zijn reis naar Indonesië voor Introdans

Donderdag 24 mei 2012
Twee dagen later dan hun vertrek voeg ik me ook bij Introdans Ensemble voor de Jeugd in Jakarta. Ik kon niet eerder, omdat er eerst nog wat anders heel belangrijk was: de jubileumconferentie van Introdans Interactie in Arnhem. Deze was zeer geslaagd, maar ook uitputtend-het feestseizoen begint zijn tol te eisen- maar die vermoeidheid had als prettige bijkomstigheid dat ik zelfs opgepropt in de KLM zo in slaap viel en pas vlak voor Kuala Lumpur ( stop-over) wakker werd. Het tijdsverschil van 5 uur was in een keer verdwenen.
Terugkomen in Jakarta is altijd een met een tikkeltje weemoed. Introdans was hier al vaker in alle drie zijn gedaantes ( Introdans, Het ensemble voor de Jeugd en ook Interactie) en vaak was ik erbij. Ik heb hier inmiddels mensen die me zeer dierbaar zijn geworden, en aankomen in deze stad roept vele herinneringen op. Ik heb er weer zin in. Geen jetlag maar wel ben ik blijkbaar wel mijn datumgevoel kwijt: Mijn taxi wurmt zich door de verkeershel( ik zeg u: wij hebben in Nederland GEEN files) in anderhalf uur naar mijn hotel, onderweg een paar plekken van mijn Intro-verleden voorbij. Zo staat daar het Gedung Kesenian in het licht te baden-een schouwburg uit Hollandse tijd- waar we ook nu weer optreden. Iets verder op krijg ik een sms van Roel, of ik nog naar de voorstelling kom. Ja hoor, sms ik, is het te lopen naar het Erasmushuis? Het antwoord: Nee, we staan nu in het Gedung Kesenian, en overmorgen pas in Erasmushuis. Tja...Ik ben alweer een half uur file verderop, en waag het er maar niet op om terug te keren. Trouwens, denk niet dat veel mensen daar zitten te wachten op mijn uitgebluste uiterlijk en verfomfaaide kleding van een nacht van 15 uur in het vliegtuig.
Laat op de avond zie ik de collega's in het hotel. Ze hadden een groot succes gehad, de dansers waren opgetogen en het publiek had ze omarmd, sommigen als oude vrienden: de 25 jaar dat we hier komen-met tussenposes- heeft een trouw en fanatiek aantal volgelingen in Indonesie. Het was een fijn begin van de toernee.

Vrijdag 25 mei 2012
Vandaag mijn eerste workshop hier in Jakarta. Want daarvoor ben ik hier, naast dat ik Roel help bij het organiseren van alle logistiek om de reis en voorstellingen heen. Er zijn hier wel 21 mensen mee...ook voor begrippen van het Erasmushuis, dat veel grote namen uit het theater naar Indonesie brengt is het een hele club.  Maar het loopt geweldig. Een paar vrienden uit het dansvak vragen me wat vroeger naar mijn workshop locatie te komen, zodat er nog wat gepraat kan worden over toen en nu en de toekomst. Het wederzien is warm. Het lijkt of het gisteren was, en we vragen elkaar het hemd van het lijf. De dansschool waar iik lesgeef, heeft plots een pizzatent op eigen terrein.
Kunnen de ballerina's in spe de calorieen weer aanvullen, en de docenten hebben hun eigen kantine. Maar het is gezellig, ondanks het voorbijrazende verkeer. Ibu Farida ( of ook wel tante Fari genaamd) is ook blij me weer te zien, en ze presenteert me een groep keurige dansleerlingen in maillots en opgestoken haren. Twee jongens erbij. Ze kijken me stilletjes en nieuwsgierig aan. Inmiddels weet ik na al die jaren dat het al behoorlijk pittig voor ze is om in onze-losse- stijl les te krijgen, en dat de Indonesische volksaard zoveel bescheidener is dan de onze, dus ik begin rustig met ze te praten. Geen woord komt eruit...ik weet dat een paar de voorstelling al hebben gezien, maar die lachen lief en knikken braaf, als ik vraag wat ze er van vonden. Misschien wel heel lelijk, denk ik dan op zijn Hollands. Wie niks zegt, is toch verdacht? Maar het is natuurlijk anders...een paar uur werk ik met ze rondom ons repertoire en tegen het einde moet ik ze toch echt wel in hun enthousiasme temperen, ze zijn los !  Ton van Zeeland, de organisator vanuit het Erasmushuis, had inmiddels de hele groep dansers en medewerkers bij zich thuis voor een rijsttafel. Na mijn workshop spring ik ook in een taxi, maar door de file doe ik er anderhalf uur over, en tref alleen nog Roel en hem daar aan. De dansers zijn al naar het hotel, ze moeten morgen weer vroeg op om te repeteren.
Wij doen nog even een wijntje, en Ton vertelt over zijn avonturen op al zijn buitenlandse betrekkingen, en wij over onze toernees naar de bizarste plekken op aarde.


Zaterdag 26 mei 2012
Mijn dag begint vroeg en toeristisch. Oude vriend Kees, werkzaam op het taalcentrum van het Erasmushuis, pas nog op tv bij van Dis in Indonesie, neemt me mee naar de oude stad. Dat kan op zaterdagochtend, want dan is het rustiger op de weg. We doen er -slechts -een uur over. Dan staan we aan een stinkende gracht, waar in de 17e eeuw Hollanders een fort bouwden om de handel in specerijen veilig te stellen om er vervolgens 300 jaar niet meer weg te gaan. Het is leuk om met Kees langs de -schaarse historische plekken te lopen en wat weg te dromen over dat feit. Het is nu onvoorstelbaar dat op deze plekken tot slechts zo'n 70 jaar geleden Nederlanders liepen te kuieren die daar thuishoorden. Nu is veel in verval. Een beetje brutaal lopen we een bijzonder mooi Art Deco pand aan een gracht binnen. We treffen de schoonmaakploeg aan, die na een nacht pittig feest hier de boel opruimen. Ze laten ons vrolijk passeren. Aan het eind van een brede gang vinden we een feestzaal in Art Deco stijl, natuurlijk wel wat aan de tijd aangepast, maar je beeldt je zo in dat je oma daar op zaterdagavonden in Batavia even een quickstep ging dansen.
Aan het eind van de middag voeg ik me weer bij de collega's, die zich op het werkelijk minuscule toneeltje van het gezellige Erasmushuis in het zweet hebben gewerkt om er toch een volwaardige voorstelling neer te zetten. Zo te zien is dat aardig gelukt want er hangt een losse sfeer, en iedereen weet: hier wordt het leuk. Meer dan een uur vantevoren staat er een rij voor de deur van het Erasmushuis, die zich tot twee blokken verderop uitstrekt. Een eerste groep gelukkigen mogen het zwaarbewaakte ambassade terrein op, zij mogen in de zaal. Nog zo'n 400 anderen gaan uiteindelijk op het terrein naar een projectie van onze voorstelling kijken. Het is een bonte stoet van -zo te zien-  jonge ( dans-)kunstenaars, gewone families, senioren, ouders met kinderen medewerkers van de ambassade en hier en daar een ex-pat ertussen. Het programma wordt met groot enthousiasme, luid gejoel en op zijn tijd met een gniffel of schaterlach begroet.. Er kleeft maar een nadeel aan: het programma van  een klein uur speciaal geselecteerde stukken voor dit kleine toneel is veel te lekker en dus ook veel te kort.. Als het applaus heeft geklonken en de dansers al 4 keer zijn teruggeroepen, zelfs al een cadeau van het Erasmushuis op het toneel hebben gekregen, staat niemand op. Het kan gewoon niet waar zijn dat het klaar is...?
Maar de mededeling dat de dansers weldra op het voorplein zullen zijn voor ontmoeting zet de menigte in gang. Onder de poster van hun optreden staan de dansers als ware popsterren te poseren met steeds de volgende uit de lange rij van braaf wachtende fans. Een uur later zit het erop.Optreden in het Erasmushuis, het is altijd weer vantevoren spannend maar het wordt steevast weer een gedenkwaardig moment in je geschiedenis, of je nu als danser, technicus, kleedster, balletmeester mee hebt gedaan. Onvergetelijk. En ook het bosje rozen dat een groepje op zijn sjiekst aangeklede meisjes me komt aanbieden als dank voor de les van gisteren. Ze blozen van de pret.

Tournee VS | Reisverslag prijswinnares Hennie de Swart

Eindelijk is het zover. De Reis naar New York gaat beginnen ! Op de valreep lees ik in de krant dat de voorstelling van Introdans zeer goed ontvangen is en in The New York Times een lovende recensie heeft gekregen.

De koffers zijn gepakt, de papieren driedubbel gecheckt. Om 9.15 uur de trein naar Schiphol genomen waar ik ruim op tijd voor de vliegreis aankom. Mijn zus die meegaat is inmiddels ook gearriveerd. Ik heb nog nooit zo lang gevlogen. Spannend ! We hebben een mooie plek aan het raam zodat we tijdens het opstijgen Nederland goed kunnen zien. Bij aankomst op JFK worden we al gauw aangeklampt door een taxichauffeur die in zijn busje nog 2 plekken vrij heeft. Na menig hachelijk moment komen we toch veilig aan in het hotel.

Bij de balie ligt een cadeau klaar van Introdans. Een heel handig boekje en plattegrond van New York, daar zullen we veel gebruik van gaan maken. Bij de lift lopen we Ton en Roel tegen het lijf die ons hartelijk begroeten. Snel koffers uitgepakt en meteen 7th Avenue op richting Times Square. Wat een lawaai van claxonerende auto’s en al die grote flikkerende lichtreclames: geen omgeving voor gevoelige zintuigen. Lekker gegeten en daarna op tijd naar bed, want volgens de inwendige klok is het in Nederland inmiddels al 4 uur ’s nachts.  

Vroeg wakker en na een kop koffie gaan we lopend Manhattan verkennen: we bekijken de New York Public Library, de Grand Central Terminal en de UN Headquarters. Leuk om wat je anders op tv ziet, de vergaderzaal, nu in het echt te zien en door de uitleg krijg je een goed beeld van het belangrijke en veelomvattende werk van de Verenigde Naties.

Met de taxi vervolgens naar St.Patrick’s Cathedral waar achter elkaar – omringd door toeristen - 2 trouwpartijen plaats vinden. Wat lijkt deze enorme kerk nietig tussen de haar omringende reuzen van staal en glas. Via Rockefellercenter naar 5th Avenue. En maar omhoog kijken naar al die gebouwen. Nieuw en oud naast elkaar. Broadway moeten we ook zien, want thuis zeggen dat je over Broadway gelopen hebt klinkt te gek natuurlijk. Al wandelend valt er telkens wat te beleven: we horen een bruidspaar elkaar het ja-woord geven in Madison Square Park, we gaan op de foto met (een bijna echte) Morgan Freeman, we zien (de echte) Ben Stiller op een filmset en een lange rij nerveuze jonge meiden voor een auditie bij Radio City Music Hall.

’s Avonds de voorstelling “Hemels” van Introdans, een van de hoogtepunten van de reis. Het Joyce Theater ziet er leuk en gezellig uit en de stoelen zijn dicht op het podium zodat je de dansers goed ziet. We hebben zeer goede plaatsen en genieten volop van de voorstelling en de positieve reacties van de amerikanen. Wat bijzonder toch om Introdans uit Arnhem te zien dansen in “The Joyce” in New York !

Zondag gaan we op de fiets langs de Hudson naar het zuiden. Het is prachtig weer en het gevoel van vrijheid dat ons overvalt is geweldig. We lopen langs Ground Zero en door Wallstreet met zijn imposante historische gebouwen. Onvoorstelbaar wat hier ruim 10 jaar geleden is gebeurd. Vervolgens gaan we de Brooklynbridge over, van waaruit we een prachtig uitzicht hebben op de bekende skyline van Manhattan, nu met als blikvanger de bijna voltooide Freedom Tower. Het is er enorm druk met wandelaars, die we al fietsend snel passeren, al is het wel oppassen geblazen. Weer terug over de Manhattanbridge, die in China Town uitkomt. Daar verdwalen we even. Erg is dat niet want op straat gebeurt er weer van alles. Over 6th Avenue in een rechte lijn in een sneltreinvaart terug naar het noorden. We kunnen steeds 3 à 4 stoplichten tegelijk halen. Tot slot nog een rondje Central Park. Eten doen we die avond bij een “echte” Chinees tussen chinezen. Een hele belevenis. Later schuift er een nederlands stel aan onze tafel, dat die middag naar de voorstelling van Introdans is geweest met Amerikaanse vrienden. Ze vonden de voorstelling heel erg mooi. De man, die meer van de muziek dan van het ballet is, vond vooral het zingen en het tapdansen erg leuk.

Maandag alweer de laatste dag. Snel de koffers inpakken dan kunnen we nog het Chrysler Building gaan bekijken, dat er ’s avonds zo mooi uitziet met al dat glanzende chroom en natuurlijk naar boven in het Empire State Building. Het is helder weer en we kunnen goed zien waar we de afgelopen dagen geweest zijn. Een mooie en indrukwekkende “afsluiting”. De terugreis verloopt vlot, al kun je niet veel slapen door alle natjes en droogjes die je in het vliegtuig steeds krijgt gepresenteerd. Moe, maar zeer voldaan en verrijkt en ons hoofd nog vol met alles wat we gezien en beleefd hebben gaan we per trein weer huiswaarts.

Geweldig dat we dankzij Introdans deze onvergetelijke reis hebben kunnen maken. Nogmaals onze hartelijke dank voor deze fantastische prijs !

Groeten,

Hennie de Swart

Tournee VS | Last day in Seattle

Today it was an awesome day in Seattle. We woke up very early to go to see the whales in Whitbay Island. It was a five hours trip in the Natural Park. It was great to finish our tour seeing sealions, gray whales, and beautiful landscapes. We came back to the hotel and enjoyed the sunny day in the swiming pool to cool down before the last show. We went to the theater around six pm and we had our daily warming up with Robyn Ross. We were exited to do the last performance but at the same time we were sad because the tour it is over. The audience showed us once more they loved it by giving us a warm applause. 

Scene from Messiah - HEAVENLY

We are very thankful to share our performance with the American public and we hope to come back soon.

Caroline, Laura ,Anna ,Filippo and Rubén.

Tournee VS | Seattle

Vandaag de laatste dag van de tour in Seattle, voordat we weer naar NL gaan. Qua weer mogen we hier absoluut niet klagen, aangezien Seattle bekend staat als een regenachtige stad. Wederom 24 graden met zon. Vanavond de laatste voorstelling van een reeks van 10. Het theater in Seattle is in vergelijking met The Joyce Theater in New York een stuk groter. The Meany Hall telt 1200 zitplaatsen, waarvan er elke avond toch zeker 800 verkocht zijn. Het publiek is net zoals in New York heel erg enthousiast en uitbundig, wat het voor ons dansers erg bijzonder maakt.

Qua stad is Seattle een stuk rustiger en kleiner in vergelijking met New York. In New York zijn we echt geleefd, doordat je zoveel kan zien en lopen dat je maar door en door gaat. We waren aan het einde van de week ook allemaal gesloopt. Seattle was daarom een perfecte afwisseling. Ons hotel en het theater zitten gelegen in The University District, dus we zijn omringd door jonge mensen en studenten. Er zijn veel kleine (vooral Aziatische) restaurantjes, barretjes en vintagewinkels in de buurt, waar je voor weinig geld los kunt gaan.

De afgelopen twee weken waren (zoals de Amerikanen het zouden zeggen) in een woord: Awesome! Zoveel gezien en gedaan. Elke avond voor een uitbundig publiek gedanst. Prachtige theaters, mooie steden en natuurlijk het lekkere, maar vooral oneindig veel eten. We hebben ervan genoten! We (L) the USA, maar NL we komen er weer aan!

Liefs, Yulanne de Groot

Tournee VS | tweede week door Roel Voorintholt

Na ons avontuur in New York city vervolgen we op maandag 7 mei onze VS tournee naar Seattle. Het is bijna zeven uur vliegen en we zijn allemaal benieuwd wat ons te wachten staat. Seattle is een mooie stad en we treden op in een buitenwijk waar de universiteit van Washington is gevestigd in The Meany Hall for the Performing Arts. Het is een prachtig ruim theater wat plaats heeft voor ongeveer1200 man publiek. Het toneel is vele malen groter dan the Joyce Theater en het ziet er allemaal erg verzorgd uit.

The Meany Hall of Performing Arts - Seattle

Dinsdag 8 mei zijn we vrij en we genieten van het   aangename weer en de frisse lucht na alle hectiek van   New York. Op woensdag 8 mei en donderdagmiddag repeteren we in het theater en de voorstelling is duidelijk goed ingedanst en ook technisch loopt het hier soepel. Qua theater is het het beste te vergelijken met het Lucent Danstheater in Den Haag en de voorstelling staat prachtig en de wolkenhemel ontworpen door Keso Dekker van Nils Christe Fünf Gedichte is een prachtig plaatje, strak en echt HEAVENLY! Ons optreden maakt deel uit van de zogenaamde worldseries. Per jaar worden er zes gerenomeerde groepen uitgenodigd, deels uit de USA maar ook internationaal. Er is voor deze serie altijd veel belangstelling en alleen al door de abonnementen zijn er al bijna 800 kaarten verkocht. Ben toch altijd prettig gespannen als er nieuw publiek naar ons komt kijken. Maar gelukkig de reacties op de voorstelling zijn buitengewoon goed  Bijna 1000 man beloond de dansers met een staande ovatie en bravo geroep. Ook tussen de diverse delen door waren er open doekjes voor de dansers, die daar zichtbaar door werden geïnspireerd. De Seattle Times is lovend over de dansers en de choreografieën en begrijpt net als de New York Times maar niet waarom men in de USA zolang heeft moeten wachten om INTRODANS te leren kennen.
Op vrijdag 11 mei dansen we 's ochtends voor 500 schoolkinderen in de leeftijd van 8 tot en met 15 jaar: Fünf Gedichte en Paradise?. Ik maakte me daar een beetje zorgen over omdat beide stukken niet echt gemaakt of bedacht zijn voor een jong publiek. Maar het is een wonder. Het is muisstil in de zaal en de kinderen genieten van de twee verschillende stukken. Adriaan Luteijn verzorgt tussen de werken door een "Questions en Answers moment" en ze vragen hem de hemd van het lijf. Vooral hoelang we wel niet hebben moeten repeteren om zo mooi te kunnen dansen, hoe we het kunnen onthouden.
's Avonds is er wederom een volle zaal en een trotse theaterdirecteur! Ikzelf ben ook reuzetrots dat ons VS avontuur zo goed verloopt en het is helaas al  weer bijna ten einde. Een buitenlandse  tournee als deze is altijd goed voor de groep spirit. Er hangt een positieve werksfeer en na negen voorstellingen is het niveau van de optredens goed en gedreven. HEAVENLY!


Roel Voorintholt

Tournee VS | aankomst in Seattle

Afgelopen maandag zijn we van New York naar Seattle gereisd. Eenmaal aangekomen hebben we ons hotel opgezocht en dinsdag hadden we een dagje vrij. Tijd om Seattle te verkennen dus! We zijn veel door de stad gelopen, hebben de Pike Market bezocht en een geweldige Ducke-tour gedaan (een bus die ook op het water kan varen). Vanaf het water hadden we een prachtig uitzicht op Seattle. Daarna deden we een drankje in een loungebar waar we een ontzettend aardige serveerster ontmoet hebben. Nadat we in de plaatselijke krant de aankondiging van  het programma ‘HEAVENLY’ in Seattle aan haar lieten zien, werd ze razend enthousiast en kregen we zelfs de drankjes gratis! Er hangt een relaxte sfeer in de stad en het weer is heerlijk (als het nog iets warmer wordt ga ik zeker een duik in het zwembad van het hotel wagen!). 

The Meany Hall of Performing Arts - Seattle

Vandaag waren we even shoppen in University Village en daarna hebben we de universiteit zelf bekeken. Op de universiteitscampus ligt ook het theater: de 'Meany Hall of Performing Arts', waar we morgen voor het eerst op gaan treden. Om 17 uur hadden we een balletles op het toneel. De zaal is echt prachtig en super groot! Na de les deden we nog een spacing van het programma. 
Ik kijk uit naar de eerste voorstelling morgen, in dit geweldige theater!

Groetjes,
Irene van Dijk

Tournee VS | Eerste week NYC door Roel Voorintholt

Het zit erop het eerste gedeelte van onze USA tour NEW YORK! 15 jaar geleden, in 1997,  kwam ik hier voor het eerst omdat ik de Perspektiefprijs had gewonnen en die bestond o.a uit een ticket naar New York. Toen werden de eerste contacten gelegd met The Joyce Theater en het was zoals de New York times in een exclusief interview schreef:" Their long way to the Joyce". Het vervult me nu dan ook met trots dat we in ons bijzondere jubileumjaar juist hier ons debuut hebben gemaakt. 

Scène uit Paradise - HEAVENLY

Introdans Ensemble voor de Jeugd trad in 2001 en 2005 al op in 'The Big Apple'. De voorstellingen vonden plaats in het New Victory Theater, hartje Broadway, beroemd omdat het alleen programma's brengt voor een jong publiek. De voorbereidingen voor de huidige tournee waren intensief. Te beginnen met alle werkvisa, waar we al in november mee begonnen zijn, en na een half jaar en vele rekeningen en pasfoto's verder, mochten we officieel de USA in. Verder is het Joyce Theater een zogenaamd Union Theatre, met veel regels en systemen totaal anders dan dat we dat in Europa kennen. Zo mogen onze eigen technici een heleboel apparatuur, zoals bv de trekkenwand niet bedienen, en voor het wisselen van de vloer van wit naar zwart zijn acht man extra nodig. Dit komt voornamelijk omdat iedereen zijn eigen taken heeft, en hoe gecompliceerd het van te voren ook leek, uiteindelijk hebben we lekker kunnen werken en was het een bijzondere ervaring om het jarige INTRODANS hier te zien stralen. Ik kijk dan ook met veel plezier terug op de openingsavond afgelopen dinsdagavond 1 mei.

Scène uit Fünf Gedichte - HEAVENLY

Allereerst natuurlijk omdat de dansers het HEAVENLY programma vol passie en gedrevenheid hebben vertolkt. Het was buitengewoon bijzonder om na afloop van de voorstelling op de cocktailparty zoveel vrienden en collega's te mogen begroeten. Zo waren er diverse choreografen en assistenten van choreografen die de afgelopen jaren naar Arnhem zijn gereisd om met INTRODANS te werken. Zoals Carla Maxwell, artistiek directeur van de befaamde Limon Dance Company, Alberto del Saz verantwoordelijk voor het repertoire van Alwin Nikolais, Christine van de Tetley Foundation, met wie ik de reconstructie van De anatomische les heb kunnen realiseren. En mensen van de Twyla Tharp organisatie en Jennifer Muller met wie we komend seizoen gaan samenwerken voor ons Amerikaanse programma MODERNE MEISJES. Choreografe Gisela Rocha was overgevlogen, net als Henk van Dijk en uit New York waren mijn lieve vrienden aanwezig: de beroemde Nederlandse modeontwerper Koos van den Akker, Katie Ringer en Carol Tambor en Kent Lawson. Het was een heerlijk samenzijn en je realiseert je dan weer hoe groot het internationale netwerk van het
gezelschap is geworden. 

We hebben zes voorstellingen gegeven en ik heb er vijf van gezien. Een avond ging ik kijken naar Karole Armitage's voorstelling. Karole werkte zo'n tien jaar geleden voor INTRODANS met de voorstelling PINOKKIO. Ze stond vroeger bekend als de Punk ballerina, door haar ongewone verschijning en performance. Nu maakt ze ongewone, eigenwijze voorstellingen en werkt samen met kunstenaars zoals Jeff Koons en maakte choreografieën voor sterren zoals Madonna en Michael Jackson. Ook nu genoot ik van al het rare wat ze had verzonnen (een dansende hond, variety artiesten, een rockconcert en veel energieke dans) en hoop dat we in de toekomst weer eens samen kunnen werken.

Ik schrijf dit weblog in het vliegtuig van New York naar Seattle en na allerlei onduidelijk gedoe met wel en geen toeslag voor bagage, en het geregel om onze achterdoeken mee te krijgen in de cargo, is alles geregeld en verheug ik me enorm op onze volgende bestemming. Twee weken geleden was ik in Basel, Schaffhausen en Zürich tijdens onze Zwitserse tournee. Nu New York en Seattle en over twee weken Jakarta en Solo in Indonesië. Het is heel speciaal dat we dit allemaal meemaken en het blijkt maar weer dat INTRODANS een serieuze bespeler is op de internationale podia. Laten we hopen dat we dit met alle bezuinigingen op komst kunnen blijven doen en dat we vanuit de thuisbasis Arnhem door de provincie, Nederland en de wereld blijven reizen om heel veel mensen mee te laten genieten van al het moois wat INTRODANS bieden heeft.

Hartelijke groeten,
Roel Voorintholt

Tournee VS | laatste dag in NYC

En dat was alweer de laatste! We hebben er deze week zes voorstellingen op zitten in New York, en vanaf woensdag staan we nog vier keer op het toneel in the Meany Hall in Seattle.


Ik spreek waarschijnlijk niet alleen voor mezelf als ik zeg dat ik hier niet weg wil gaan! Er is zoveel te zien, te horen, te doen en te eten. De tijd is voorbij gevlogen, maar toch heb ik elk moment intens beleefd. New York is een stad waar alles continu beweegt, zelfs het publiek lijkt meer te wiebelen dan in Nederland. Maar absoluut niet in negatieve zin; elk ballet wordt beloond met een krachtig applaus, de Amerikanen laten weten wat ze waarderen. De zaal Is bijna elke avond goed gevuld. Het blijkt toch moeilijk om elke avond uitverkochte zalen te hebben in zo'n bruisende stad, waar iedere dag wel ergens een première, dansvoorstelling of een feestje is; er leeft veel in The Big Apple.

Cocktails op het dakterras

Zelf zitten wij, de dansers, ook niet stil. Na de première hebben we onszelf beloond met een cocktail op het dakterras van een bescheiden wolkenkrabber, met een fenomenaal uitzicht. Dat zijn de dingen die je in Nederland niet mee kán maken. Ook wordt er absoluut veel geshopt door menig danser en laten we de toeristische attracties niet achterwege. Daarnaast was voor mij de kennismaking met de dansers van Cedar Lake een fantastische bijkomstigheid, aan deze kant van de oceaan zijn de dansers (fysiek en danstechnisch fantastisch) gastvrij en graag bereid om de ons de leuke, onbekende, plekjes van de stad prijs te geven. Nu is het tijd voor een avond lekker relaxen en genieten, morgenochtend worden de koffers ingepakt.


We zijn nog absoluut niet klaar met NYC maar we kijken uit naar Seattle.  Hopelijk heeft New York van ons genoten!! Misschien kunnen we van deze tour het begin van een jaarlijkse traditie maken?

Groetjes, Vérine Bouwman

Tournee VS | vierde dag in NYC

The Joyce Theater in NYC

Vandaag, vrijdag alweer, zal de vierde dag zijn dat we optreden in The Joyce Theatre. Het publiek is over zijn geheel enthousiast over Heavenly, en ook The New York Times uit zich positief over Introdans. Gisteren hebben Rashaen en ik onze voeten wat rust gegund en een tour rondom het enorme (zoals alles in New York lijkt wel) Central Park gemaakt per Hop on-hop off bus. In Harlem zijn we even uitgestapt, een zwarte wijk met maar liefst 400 kerken en kerkjes. 
 
De rit terug langs Central Park voerde ons langs enkele musea, 's middags bezochten we er een van, het MoMa, Museum of Modern Art. Na een kort bezoek was het weer tijd om naar het theater te gaan om ons klaar te maken voor een nieuwe voorstelling. Vandaag wordt het weer Central Park, deze keer niet eromheen maar erin, op de fiets!

Caroline Kwee

Tournee VS | Premiere in NYC

Two days in New York, and I’m having a great time....

Yesterday, after arriving in the city that never sleeps, we had a free day. It was a beautiful day. First I had a fast breakfast, very New York style, before I met some of the dancers in the lobby of our hotel for an interview with a journalist of newspaper De Gelderlander. Once we finished, I spend the day walking through the streets of this amazing city, did some shopping, had some drinks in nice cafes in Chelsea, watched the sunset from the Brooklyn bridge…a perfect resting day for what was waiting today …

This morning we started 12h00 with class and a general rehearsal of the programme, and later in the evening, at 19h30 the moment arrived, the “Heavenly” premiere of Introdans at the Joyce Theatre in New York .
I was a bit nervous, like all of us, although we have done this programme so many timesthis was a very special evening, and I can say it went very well, we received a great respons from the American audience.

The Joyce Theater in New York City

After the performance we had a drink in the theatre with all the guests, it was nice to meet the American choreographers who worked before in Introdans. Gisela Rocha was also there, so were many others. It was a great evening and this was only the first one, there are still 5 more to come: let's see what else we might experience in this upcoming days.

Jorge Pérez Martínez