Van Beijing naar Barneveld

De voorstelling in Wuhan is tevens de laatste voorstelling van onze tournee door China: in zestien dagen zes voorstellingen. Alles wordt klaargemaakt voor de terugreis. Decor, rekwisieten en technische apparatuur wordt voorbereid voor het transport over zee en zal pas in januari weer in Nederland arriveren. Dat betekent dat onze souvenirs in de handbagage of eigen koffers moeten, want anders worden de Sinterklaas- en Kerstcadeaus Nieuwjaarsgeschenken. Sommigen van ons brengen een laatste bezoek aan Café Brussels (en inderdaad, de keuken is nog open, dus hoera voor een overheerlijke hamburger) of nemen elders een plaatselijke specialiteit (slang!). Een Nederlander die we in het café ontmoeten is van Shanghai speciaal naar Wuhan gereisd om onze voorstelling te zien. Hij vertelt enthousiast over de voorstelling en neemt ons mee naar een plaatselijke club. Daar gaan de beentjes van de vloer: een ontlading van twee weken tournee.

We zeggen Wuhan gedag en vliegen naar Guangzhou. Bij aankomst worden we overvallen door 27 graden en een prachtige groene stad met een bruisend centrum. Na de incheck is er twee uur tijd om het centrum te verkennen of om even wat mail te checken, vervolgens gaat de hele ploeg (12 dansers, 4 technici, balletmeester, kleedster, marketingmanager en artistiek directeur) in de taxi naar een Indiaas restaurant. Er volgt een ontspannen diner met overheerlijk eten en veel verhalen over onze ervaringen in China. We vergeten even dat we de volgende dag om 06.45 uur moeten uitchecken.

De laatste reisdag van Guangzhou via Beijing naar Amsterdam neemt in totaal 21 uur in beslag. Gehoorzaam volgen we de aanwijzingen op het vliegveld en als makke schapen gaan we bus in bus uit, wachtkamer in wachtkamer uit, want we kijken er naar uit om thuis te komen. En we kijken uit naar onze collega's, de dansers die op tournee zijn met VIER40 en de collega's op kantoor die het KERSTGALA voorbereiden. De eerstvolgende voorstelling van Introdans Ensemble voor de Jeugd is in Barneveld: Schaffelaartheater here we come! Tot ziens in een Nederlands theater bij u in de buurt, Evert Burggrave | Manager public relations en marketing

Tenslotte volgt hieronder een laatste beeldimpressie van de tournee door China:

Mission completed!

Terwijl de technische ploeg de voorstelling zal voorbereiden heeft de rest een vrije dag. Sommigen slapen uit, maar een aantal van ons zijn voor dag en dauw op, nieuwsgierig naar het ontbijt en naar Wuhan. Over het ontbijt kunnen we kort zijn: het is een grote belediging voor de Europeaan. De theepot ziet zwart van de thee, de koffie is transparant, uit het fruitsap zijn alle vitaminen verdwenen, de broodrooster doet het niet en verder is er wat rijst en noedels. Maar snel ontvouwt Wuhan zich als een veelzijdige stad met een prettig winkelcentrum, een prachtige tempel, een uitgestrekt en vooral schoon park (voor het eerst frisse lucht!), een indrukwekkende pagode…

De technici laten weten dat het theater immens is en goed geoutilleerd. Het ligt aan het water en de architectuur doet enigszins aan het Sydney Opera House denken: inspiratie voor Rijnboog? Na een fijne en ontspannende dag komen een aantal van ons samen in café Brussels: keuze uit honderden bieren en de beste salade, hamburger of steak met huisgemaakte Vlaamse frieten of aardappelpuree! We worden er enthousiast ontvangen door de Vlaamse waard en zijn Europese klanten. We voelen ons thuis in Wuhan!

De volgende dag verloopt de repetitie voorspoedig: de technische installatie is in goede conditie (Made in Germany) en de doorloop ziet er goed uit. En toch is het Chinese personeel weer typisch Chinees: geen backstage pas, dan kom je er niet in; kijkje nemen in de zaal, die is net schoongemaakt, dus plaatsnemen niet toegestaan. Maar onverstoord concentreren we ons op de laatste voorstelling van deze tournee.

Voorafgaand aan de voorstelling ontmoeten artistiek directeur en marketingmanager de plaatselijke autoriteiten en burgemeester Pauline Krikke: het weerzien is hartverwarmend. En als de zaal is gevuld verwelkomt de burgemeester van Wuhan haar en het publiek; als ook onze burgemeester het podium betreedt en haar enthousiasme en trots onderstreept kijken de Chinezen hun ogen uit naar deze blonde en lange Europese verschijning. Vervolgens zijn de Introdansers op de top van hun kunnen: de voorstelling is beeldschoon. Alsof ze alle twaalf denken: ‘het is onze laatste voorstelling, dus we laten extra zien wat we waard zijn’. Na afloop is het tijd voor de laatste groepsfoto en worden de laatste praktische details uitgewisseld over het reisschema. Roel Voorintholt roept de hele Introdansploeg bij elkaar, bedankt ze uitgebreid en nodigt ze uit voor een slotdiner in Guangzhou: onze laatste stop voordat we China verlaten. We geven hem en onszelf een enthousiast applaus. Voldaan rollen we de bus in, op weg naar het hotel, een plaatselijke club of toch nog even naar café Brussels (de waard had verzekerd speciaal voor ons zijn keuken open te houden).

Het einde is in zicht van 16 dagen dansavontuur door China. Zowel het werk van Jiri Kylian als van Sidi Larbi Cherkaoui is de Chinezen goed bevallen: een welkome introductie in Westers modern ballet. Alle ups and downs zorgden voor een goede teamspirit: we weten allemaal dat we deze tournee niet snel zullen vergeten.

Rennend naar Wuhan

We verlaten Hefei met gemengde gevoelens. In deze stad zag het publiek er het meest traditioneel uit: harde werkers met scherpe gelaatstrekken, in traditioneel ogende kostuums. Dat ook zij enthousiast op de voorstelling reageren doet er bij ons vertrek even niet toe, want het gaat bijna mis. De kleine bagagewagen voor onze koffers is vervangen door een nog kleiner busje. Men heeft namelijk bedacht dat dit sneller door de kleine straten kan laveren, waardoor we binnen ons krappe tijdschema toch op tijd onze trein halen. Maar zelf zitten we in de standaard touringcar, en die moet ook door die kleine straten. In korte tijd is de bagagewagen uit ons blikveld verdwenen en zitten we zelf muurvast in het drukke ochtendverkeer. Een aantal eenrichtingsstraten zijn zo smal dat er een paar jongens van straat worden geplukt om de spiegels van de geparkeerde auto’s in te klappen. Ook loopt er iemand met een bezem mee om de laaghangende takken omhoog te duwen. Tina Xu, onze plaatselijke begeleidster, laat weten dat we straks heel hard moeten rennen om de trein te halen. En de Chinese pleinen en stations zijn groot, heel groot. Ongeveer 10 minuten aan een stuk rennen we in een lange lijn tussen de verbaasd kijkende Chinezen naar het perron. Daar staat de hogesnelheidstrein naar Wuhan dampend en rokend klaar. En natuurlijk zijn we geplaceerd in het laatste treinstel: aan het perron lijkt geen eind te komen! Zodra we aan boord zijn gaat het richting Wuhan: we kijken er naar uit.

Het landschap glijdt voorbij en wordt steeds fraaier. We rijden door de provincie waar snelwegen langzaam oprukken, maar waar kleine steden er wat karakteristieker uit zien. We vragen ons af hoe lang het zal duren voor ook hier de Chinese bouwwoede zichtbaar zal zijn. Maar we genieten van de zon die de groene heuvels laat schitteren. Als we na een reis van drie uur in Wuhan arriveren zijn we benieuwd naar de overeenkomsten met zusterstad Arnhem. We maken er een spelletje van om herkenbare plekken te vinden en roepen enthousiast: ‘Kijk daar is Sonsbeek, de Rijn, de Bakkerstraat, het Gele Rijdersplein, de Eusebiuskerk. Natuurlijk zijn er ook flats en kantoorgebouwen zoals het stationsgebied, Presikhaaf of Malburgen. We zijn blij om in Wuhan te zijn en checken in bij Hotel Haarhuis.

Flitsende voorstelling.

Gisteren leek alles enigszins volgens planning te verlopen, maar vandaag is alles anders. De technische ploeg van Introdans (1e inspeciënt Hans, toneelmeester Sander, geluidsman Sam en lichtman Rinaldo) vermoedt dat het een flinke klus zal worden om in het Anhui Grand Theater een zogenaamd ‘heldere’ voorstelling in de geplande tijd voor te bereiden. Dat ligt enerzijds aan de grote groep Chinezen die komen assisteren, maar niet altijd weten wat ze doen. Daarnaast beïnvloeden onverwachte omstandigheden het proces. De coulissen bestaan normaalgesproken uit een zwart of nachtblauw velours, in Hefei zijn deze groen. Alle buitendeuren blijven de gehele dag openstaan waardoor de binnentemperatuur naar 12 graden daalt. De straalkachels binnen sorteren geen effect en zorgen voor een onaangename atmosfeer. De verrijdbare lift waarmee lampen en beamer worden opgehangen is een houten trap. En ineens begeeft de lichtinstallatie het: het sturingssysteem van het theater weigert zijn werk te doen en het blijft pikkedonker. De Chinezen kijken verbaasd en wij wachten uren tot het gerepareerd is. Ondertussen zijn balletmeester en dansers gearriveerd voor de spacing en repetitie. Al snel wordt duidelijk de repetitie komt te vervallen, en het werkschema wordt wederom aangepast. Het is een risico, maar dan maar zonder doorloop de voorstelling in.

De sfeer blijft positief: iedereen focust zich op een goed resultaat. Voorafgaand aan de voorstelling zit er op de eerste rij een man met een enorme telelens en camera. De manager marketing hoort dat deze van een plaatselijke krant is, maar dat de beste man zeker niet zal flitsen. In het buitenland willen we fotografen nog wel eens toelaten, maar het is enorm storend voor dansers en publiek. Daarnaast berust er op ons werk auteursrecht. De voorstelling begint terwijl het publiek nog binnenstroomt: er zijn 1.600 kaarten verkocht, maar de zaal is nog niet half gevuld. Papa’s, mama’s en kinderen komen opgetogen binnen met grote bakken popcorn en nemen luid pratend hun plaatsen in. En dan gebeurt het onverwachte: zo’n 100 mobiele telefoons worden tevoorschijn gehaald en de zaal wordt opgelicht door tientallen flitscamera’s. Er is geen beginnen aan. Balletmeester, artistiek directeur en manager marketing rennen de zaal uit om er het beste van te maken; de theaterorganisatie zegt te zullen assisteren maar er gebeurt niets. Dan zelf maar de zaal in om iedere camera vriendelijk te laten uitschakelen, maar daar is beginnen aan. Als we de voorste rij waarschuwen beginnen ze achteraan en andersom. De dansers waren van te voren gewaarschuwd en dansen onverstoord door. Vooral ‘Sechs Tanze’ zorgt voor veel lachsalvo’s, ook de aanwezige kinderen vinden de muziek van Mozart en de soms hilarische scènes aanstekelijk. Er wordt nog twee keer omroepen dat fotograferen niet is toegestaan, ook niet met flitslicht, maar de Chinezen geven geen gehoor.

Na afloop wordt de gehele crew uitgenodigd voor een diner in een nabijgelegen restaurant. Dezelfde luidsprekende man doet een woord van welkom en heft wederom het glas, Chinese rijstwijn, en na dit glas nog een en nog een. We zijn nieuwsgierig naar zijn mening over de voorstelling. 'Vely, vely, vely good. Beautiful!' Hij licht toe dat met name ' Sechs Tanze' zo tot de verbeelding spreekt. En bij In Memoriam' een man op spitzen: dat hebben ze nog nooit gezien. Tot in de late uurtjes gaat het door. Iedereen kijkt uit naar de treinreis van morgen: vaarwel schattig Hefei, op naar Wuhan.

Exotische Nederlanders.

Van de miljoenen inwoners en toeristen in Hefei zijn er twintig Westers, en dat zijn wij. Op straat gaan auto's en taxi's langzamer rijden, in restaurants stoppen gesprekken en in winkels vergeet men de kassalade te sluiten als wij binnenkomen. Ze kijken hun ogen uit; naar hun mening zijn wij exotisch. Het lijkt of we van een filmdoek zijn gestapt. Het haar (krullen!) van onze artistiek directeur wordt
bewonderd en ook de balletmeester gooit hoge ogen met haar Zuidamerikaanse 'looks'.

De stad is stoffig en rommelig, de contrasten tussen diverse bevolkingsgroepen is duidelijk zichtbaar. Met het openingsbuffet van gisteren in gedachten, is ook het ontbijt een rare verzameling van gerechten. De technische ploeg vervolgt het bouwen van de set en de kleedster brengt de was naar de plaatselijke stomerij. Dat is een spannende zaak, want gaan ze wel voorzichtig om met de kostuums? En alles wordt zorgvuldig geteld en beschreven, want als er iets misgaat dan kan de voorstelling niet doorgaan. We zijn ver over de helft van deze tournee en alles lijkt redelijk volgens planning te lopen. Vanuit Nederland krijgen we bericht dat de burgemeester van Arnhem, Pauline Krikke, een bezoek aan diverse bedrijven in Wuhan kan combineren met onze voorstelling in de zusterstad. Leuk dat een van onze grootste fans 'haar' dansgezelschap op tournee komt bezoeken! 's Middag hebben de dansers een training en repetitie in de studio van Anhui Opera and Dance Theatre. De dansers van het plaatselijke gezelschap hebben gevraagd of ze mogen komen kijken: ze zijn erg benieuwd naar onze manier van werken, het repertoire en het niveau van de dansers. Ze kijken hun ogen uit. Op het plein voor de studio wordt het langzaamaan druk. Een groep oudere vrouwen begint aan hun dagelijkse balspeloefeningen, er worden breitechnieken uitgewisseld en oma's en opa's leren hun kleinkinderen de eerste stappen. Al gauw worden de dagelijkse bezigheden vergeten als wij het gebouw uitkomen. Intussen schijnt de zon en ontstaan er voorzichtige gesprekken met de plaatselijk Hefeiers. We beginnen ons thuis te voelen in deze provinciestad.

's Avonds verkennen we de binnenstad en in kleinere groepjes bezoeken we diverse restaurants. Een van ons zegt: 'Ik zou eigenlijk wel zin hebben in een goeie stampot.' Maar die is nergens te vinden.

Proosten in Hefei.

De volgende transfer staat op ons te wachten. 's Ochtends is er uitgeslapen of een kleine wandeling richting een park gemaakt, maar nu wederom de bus in: op weg naar de trein. De voorspelde reis van 30 minuten duurt 10 minuten, en de trein vertrekt pas over anderhalf uur. We dwalen over het immense station richting kiosk of koffiecorner en checken er onze recentste e-mail. We hebben geplaceerde zitplaatsen en de treinstoelen zijn comfortabeler dan vliegtuigstoelen. Het landschap trekt aan ons voorbij, maar de meesten vallen in slaap. Na drie uur landschap, torens in aanbouw, groene heuvels, industieterreinen, oude fabrieken, arme wijken arriveren we in Hefei. Bij het uitstappen zijn de Chinezen erg ongeduldig, we krijgen nauwelijks tijd om onze bagage uit de koffers te halen en ze schreeuwen dat ze er langs moeten. Hefei schattig?

De roltrappen doen het niet en de liften zijn vol, dan maar slepen over de trap met de koffers, lichtcomputer en geluidstafel. Op de parkeerplaats staat een krakkemikkige bestelwagen, voor de grap zeggen we tegen elkaar: 'Kijk de bagagewagen staat al klaar!' En inderdaad: zelf mogen we in een kleine touringcar, maar de bagage gaat apart. En al snel wordt duidelijk dat ons verblijf in Hefei heel anders zal zijn dan in Beijing of Shanghai. Op straat alleen Chinezen, geen westerling te bekennen. Alle reclame op de gebouwen en alle andere informatie is in het Chinees. De incheck in het hotel verloopt in het Chinees, maar we slaan ons er dankzij een voortvarende balletmeester ruiterlijk doorheen. Er wordt aangekondigd dat de plaatselijke organisator ons zal verwelkomen met een diner. Maar onze bagage is er nog niet, dan maar in joggingbroek of zonder opgefrist te zijn bij de groep aansluiten. Toch even snel de hotelkamer checken: de lichtknoppen reageren niet op 'aan' of 'uit', maar worden bediend via een controlepaneel bij het bed. Dat betekent dus in het donker op de tast naar het paneel. En een no-smoking kamer betekent dat er ooit wel gerookt is.

Er wordt ons gevraagd om direct van het buffet gebruik te maken. Een uitgebreid scala aan herkenbare gerechten, maar ook niet te traceren ingrediënten staat klaar. En als we beginnen met eten staat er een man op die heel hard begint te schreeuwen en te roepen, in het Chinees. Onze tourleider vertaalt: de stad Hefei heet ons van harte welkom. Ze zijn allen bijzonder opgetogen door de goede berichten uit Beijing. Ze kijken uit naar de voorstelling en naar oud Chinees gebruik wil hij met ons het glas delen. Ja, delen. Dus niet proosten. Roel Voorintholt dankt de man voor de ontvangst, en krijgt vervolgens zijn glas Chinese wijn aangereikt: samen uit een glas drinken verbroedert, en zo geschiedde.

De avond is intussen gevallen, en ook al is het nog vroeg, de meesten kijken uit naar een goede nachtrust. Welkom in Hefei.

Storm in een glas water.

Voorafgaand aan de eerste voorstelling in Shanghai werd artistiek directeur Roel Voorintholt uitgebreid geïnterviewd door twee journalisten. Dit blijkt zijn effect te hebben: de kaartverkoop voor de tweede voorstelling heeft zo'n 'boost' gekregen, dat we richting uitverkocht gaan. De zaalcapaciteit is stukken groter dan ons huistheater in Arnhem, dus is het in Shanghai en de andere Chinese steden erg belangrijk om helder en aantrekkelijk te communiceren. We zijn slechts twee keer in deze stad te zien, terwijl sommige succesvolle producties er maandenlang staan. Overdag is er tijd om wat toeristische aankopen te doen. Op straat wordt iedereen aangeklampt met 'watch?' 'iPod?' 'iPhone?', iedere tien meter die we lopen wordt geprobeerd om ons kleine winkels binnen te lokken. En als we uit nieuwsgierigheid meegaan, dan kunnen we apparaten kopen voor minder dan de helft van de oorspronkelijke vraagprijs. Apparatuur die alleen geschikt is voor Chinees gebruik, dus reden te meer om niet tot aankoop over te gaan. Het afdingen gebeurt hier door middel van een rekenmachine: de verkoper toets een bedrag in, de potentiële kopen het tegenbod, en zo gaat het nog even door. De beste tactiek is om tijdens het onderhandelen weg te lopen, waardoor men in paniek raakt. En al gauw is de oorspronkelijke vraagprijs tot 40% gedaald.

Het Chinese pruikenpoeder heeft bij de voorstelling zijn werk goed gedaan en wordt weer klaargezet. De technici staan standby en de dansers hebben hun training op het toneel af. Een half uur voor aanvang rent Ma Ran in grote paniek de zaal in: de deuren moeten open, want het publiek staat te wachten. Wij reageren verbaasd: het is nog 30 minuten voor aanvang en de Chinezen komen sowieso altijd te laat. Iris Reyes, onze balletmeester, maakt onverstoord de training af en gelijk heeft ze. Het blijkt een storm in een glas water, maar wederom een typisch staaltje miscommunicatie. Onze gids naar de Grote Muur legde ons al uit: jullie Europeanen zijn zo direct, wij zijn indirect. En hij heeft misschien gelijk, maar we zullen er toch samen uit moeten komen. Ik heb sterk het idee dat de Chinezen slechts een ding tegelijk kunnen doen.

Ondertussen stroomt het publiek de zaal in: gisteren veel Chinezen en vanavond veel Europeanen. De organisatie laat ons weten dat er veel kunstliefhebbers op de voorstelling zijn afgekomen. Onder hen ook medewerkers van de musea die we bezocht hebben en waar we zo vanonder de indruk waren. Er is ook een groep Nederlandse architecten aanwezig die in Shanghai werkt: de skyline van de stad wordt met hen besproken. Tevens hebben we een aantal mensen uitgenodigd die we gisteren in een restaurant ontmoetten. Ze waren niet op de hoogte van de voorstelling en komen graag kijken: hun reacties zijn lovend. Blij dat de Introdansmissie ook in Shanghai werkt!

De dansers dansen de sterren van de hemel en het publiek is razend enthousiast. De reacties zijn zelfs vergelijkbaar met het scanderende applaus in Nederland; dit maakt ons erg nieuwsgierig naar de derde stad, Hefei. Een correspondent van NRC Handelsblad die gisteren de voorstelling bezocht, liet ons weten dat Hefei een schattig stadje is. Schattig? Hmmm, dat klinkt een beetje verdacht...

Fotografie tijdens de voorstelling

Na een goede nachtrust stort de crew zich op een ontbijtbuffet dat nog uitgebreider is dan in Beijing. Shanghai ligt zuidelijker en wordt door veel Japanners bezocht: naast Europese en Chinese gerechten is er ook een ruime keuze uit diverse misosoepen en roerbakgerechten. Vervolgens staat de bus naar het theater gereed voor de technici en kleedster (zij gaat de kostuums naar een wasserette brengen), terwijl de rest over de stad uitwaaiert richting musea, pleinen, tempels, shopping malls, boottochten en theehuizen. We dompelen ons onder in de Chinese cultuur en zijn onder de indruk van de tegenstellingen van deze metropool: de moderne architectuur aan de oevers in combinatie met de kleine traditionele huizen, en de internationaal georiënteerde winkelstraten in tegenstelling tot de traditionele markten.

De dag erna bestaat uit een spacing, repetitie, training en voorstelling. Alles duurt langer dan gepland. Er wordt flink gerepeteerd om de voorstelling goed te kunnen voorbereiden, maar balletmeester en dansers hebben er alle vertrouwen in. Artistiek directeur Roel Voorintholt heeft zich bij het reisgezelschap aangesloten. Hij vertelt enthousiast over het Balletgala van Dansersfonds '79 dat aan medeoprichter en onze huidig algemeen directeur Ton Wiggers werd opgedragen. Hij kijkt met vertrouwen naar de repetities en wenst de hele ploeg toitoitoi. De voorstelling vangt aan terwijl nog zeker 100 mensen buiten staan te wachten. Ze weten dat de voorstelling gaat beginnen, maar hebben om een of andere reden bedacht dat ze nog kunnen wachten. Ze maken langzaam aanstalten om de zaal in te gaan en nemen 10 minuten na aanvang plaats in de zaal. Vervolgens wordt er tijdens het optreden druk gefotografeerd; waar zijn de zaalwachten uit Beijing met hun laserlampje? In de pauze rent de manager marketing naar de organisatie en verzekert hen dat dit zeer ongewoon is: op ons werk rust auteursrecht, maar erger nog, de dansers raken hierdoor hun concentratie kwijt.

Het tweede deel van de voorstelling verloopt vlekkeloos en wordt beloond met een enthousiast applaus. Waarschijnlijk is dit ook te danken aan een aantal Nederlandse bezoekers: het aantal expats uit Nederland is groot in Shanghai en ze zeggen allemaal
halsreikend naar de voorstelling uitgekeken te hebben. Na de drukke voorbereidingen voelen we ons gewaardeerd en kijken uit naar de tweede voorstelling.

Shanghai: spectaculaire skyline.

In Beijing waren we onder de indruk van de tv toren van de Nederlandse architect Rem Koolhaas, maar ook de skyline van Shanghai brengt bij onze aankomst veel ‘oohs en aahs’ teweeg. De moderne architectuur, die langs de oever van de rivier staat en tot aan de karakteristieke oude binnenstad reikt, is ongelooflijk gevarieerd en bijzonder. Via de ‘highway’ rijdt onze bus de stad (met 17 miljoen inwoners!) in, en bereikt via een ‘downroad’ ons hotel. Iedereen is blij om na deze reisdag een frisse douche te nemen of de supermarkt in te duiken voor wat versnaperingen. Sommigen nemen een typisch Chinese noedelsoep of bezoeken het Spaanse restaurant om de hoek. Met onze Chinese tourleider wordt het schema van de volgende dagen doorgenomen en prangende kwesties (Wanneer arriveert het pruikenpoeder? O ja, we hebben nog vier groene appels voor ‘Sechs Tanze’ nodig. Waar kunnen de kostuums gewassen worden? Hoeveel extra technische krachten zijn er ingehuurd? Hoe loopt de kaartverkoop?)worden besproken. En wederom verzekerd Ma Ran ons dat alles in orde komt.

De technische ploeg bezoekt ’s avonds het theater om een eerste indruk te krijgen van de condities. In vergelijking met de megagrote afmetingen van het NCPA in Beijing, vraagt het podium van het theater in het centrum van Shanghai om enkele aanpassingen. Maar als reizend repertoiregezelschap heeft Introdans hier veel expertise in opgebouwd. De verschillen tussen de Nederlandse theaters onderling zijn immers ook groot. In 2006 traden we in Shanghai op in het Majestic Theatre wat nu wordt gerenoveerd. Het theater waar we deze week MASTERS OF MODERN DANCE presenteren is midden in het centrum gevestigd; de verwachting is dat dit de kaartverkoop ten goede komt. De dansers, kleedster, balletmeester en manager marketing nemen hun reisgids nog eens goed door, want ze hebben morgen een vrije dag.

Tempels, gipspoeder en luid applaus

De kennismaking van de Chinezen met het moderne ballet van Introdans is tijdens de tweede voorstelling een groot succes. De dansers zijn op de top van hun kunnen en die energie straalt duidelijk over op de Chinezen. Bij 'Sechs Tänze' wordt luid gegiecheld en na 'Indigo Rose' wordt er zelfs een paar keer 'bravo' gescandeerd. De zaal zit bijna vol, maar de Chinezen (sommigen van hen inclusief boodschappentas!) zijn direct na afloop verdwenen: jammer dat we niet even met ze kunnen praten.

Die ochtend reden diverse taxi's de dansers naar uiteenlopende locaties. In hun vrije uren werd de Grote Muur beklommen, een tempel of de Veboden Stad bezocht. Dit werkt inspirerend voor ons verblijf in Beijing; de conclusie is dat we de Chinezen en hun gebruiken beter leren kennen. Jurriën bezoekt een arts in het International Medical Centre (bij een traditionele Chinese accupunturist lopen we tegen een taalprobleem op) en langzamerhand gaat het beter. 's Middag bezoeken journalisten van de nationale radio en een aantal magazines en kranten de repetitie; de balletmeester, manager marketing en enkele dansers geven hen achtergrondinformatie, alles bij elkaar genomen een sessie van drie uur! 's Avonds bezoeken ze de voorstelling en zijn erg enthousiast over de voorstelling.

Na afloop wordt alle technische apparatuur, decors en kostuums zo snel mogelijk verzameld: er staat al een container klaar die direct naar Shanghai vertrekt. Intussen komen de dansers op het toneel samen voor een groepsfoto en wordt de avond afgesloten met een geweldig diner in een van de meest traditionele restaurants van Beijing. En eindelijk wordt onze wens vervuld: onze Chinese organisator trakteert ons op de enige echte (en niet te versmaden) Pekingeend!

Aan tafel wordt druk nagepraat over het bijzondere theater en wordt een oplossing gezocht voor het poeder in 'Sechs Tänze'. De voorraad slinkt en waarschijnlijk is er te weining voor de gehele tournee. Maar wat nu... de Chinezen zijn geen doe-het-zelfers... in heel China is geen bouwmarkt te vinden. Dan babypoeder? Nee, te licht. Talkpoeder? Idem dito. Gipspoeder is zwaarder, en door het snelle changement blijft het goed op de pruiken liggen. Er wordt druk getelefoneerd met Shanghai, en aan het eind van de avond komt het verlossende antwoord:waarschijnlijk is het verkrijgbaar via een winkel in kunstenaarsbenodigdheden. Ieder tuimelt moe maar voldaan zijn bed in. 's Ochtends toch nog even naar het Plein van de Hemels Vrede of de grootste Boeddha (26 meter hoog, uit een stuk hout gesneden) om onze weg te vervolgen naar het
vliegveld: twee uur vliegen naar Shanghai.

De eerste voorstelling zit erop!

Na een lange dag voor technici, kleedster, balletmeester en dansers zijn we terug in ons hotel. Nog steeds onder de indruk van het NCPA (National Centre of the Performing Arts). Onze eerste voorstelling in het bijna grootste theater van de wereld (in Oman staat sinds vorig jaar een groter theater; reden voor de Chinese regering om te overwegen een nog groter theater te bouwen). Maar voordat we voor 1.350 toeschouwers mochten dansen is er van 's ochtends vroeg door de technici hard gewerkt aan de technische details. De kleedster stond vanaf 09.00 uur de kleding te strijken die diep onder op de bodem van de transportkisten was gezakt. Herinnert u zich de geplisseerde rokken van 'In Memoriam'?
Vanaf 13.00 uur is er aan een stuk door gespacet en gerepeteerd. En na een flinke warming-up konden de dansers zich na een korte eetpauze schminken, om vervolgens direct de voorstelling in te gaan. Vanwege de blessure van Jurrien was de vervangende cast dansers extra gespannen, maar daardoor op de top van hun kunnen. Voor Chinese begrippen - kenners hebben ons dat verteld - was men uitgelaten enthousiast. Voor Nederlandse begrippen: luidkeels lachen is bij de Chinezen 'voorzichtig grinniken'. Bij het slotapplaus geen staande ovatie, dat is ongebruikelijk, maar er werd stiekem gejoeld, en dat schijnt heel bijzonder te zijn.
En als manager pr was ik bijzonder in mijn nopjes met een Chinese uitvinding: het hinderlijke gebruik van mobiele telefoons tijdens de voorstelling werd direct afgestraft met een rood laserlicht dat door een zaalwacht op de telefoongebruiker wordt gericht: einde oefening!

Intussen hebben we bij de plaatselijke buurtsuper wat inkopen gedaan, en tuimelen de meesten snel hun bed in. Want voor wie wil: morgen is er om 07.00 uur een excursie naar de Chinese Muur.

Tournee China | Reisverslag

Zondag en maandag: Reisdag | bouwdag

De voorstelling in Deventer eindigde zondag heel feestelijk. Tijdens het slotapplaus zwaaide het publiek de dansers uit met een Chinees vlaggetje en een zelfgemaakt spandoek: TOI TOI TOI IN CHINA. De reis naar het verre oosten kon beginnen. Bij de schouwburg stond de Introdansbus gereed om ons naar Schiphol te brengen. Daar hadden we ruim de tijd om te eten, de laatste mails naar familie en vrienden te sturen of om een laatste taxfree aankoop te doen. Ondertussen waren drie technici van Introdans al vooruit gereisd om met de technische voorbereidingen in Beijing te beginnen. Na een vlekkeloze check-in (extra koffer voor de kostuums en extra ruime zitplaatsen voor een geblesseerde danser) en een vliegreis van negen en half uur kwamen we maandagmiddag in ons hotel. We zijn de tijd vooruit gereisd, want intussen was het tijdsverschil met Arnhem zeven uur later.



's Avonds bezochten enkelen van ons een megagrote shoppingmall of een klassieke Chinese opera in combinatie met prachtige 'martial arts', en iedereen genoot van de traditionele Chinese keuken: authentiek en erg smakelijk. Op de terugweg naar het hotel stuiten we op een sambademonstratie op Chinese muziek. De enthousiaste Chinezen nodigen een aantal van ons uit om mee te doen, dat is tegen geen dovemansoren gezegd.






Dinsdag: Kostuumpas | training | repetitie | voorstelling

Direct na het uitgebreide ontbijt vertrekken de technici + kleedster naar het theater voor de laatste voorbereidingen. Een groot deel van rekwisieten, decors en kostuums zijn per container vanuit Bangkok (tournee september) naar Beijing verscheept. De kostuums van 'Evening Songs' zijn in een extra koffer aan onze reisbagage toegevoegd.
Vanwege een blessure van Jurrien Schobben wordt er vanmiddag gerepeteerd met deels een nieuwe cast. Kleedster Corinne zorgt voor de kostuumaanpassingen en maakt voor een van de nieuwe megastars uit 'Sechs Tanze' een nieuwe 'kaalkop'. Dankzij goede voorbereidingen en door onze jarenlange ervaring kunnen dit soort veranderingen opgelost worden: we mogen ons Chinese publiek niet teleurstellen! En maar goed
ook, want voor de voorstelling van vanavond zijn al meer dan 1100 kaarten verkocht.

En merken we iets van cultuurverschillen? Onze technici zijn bijzonder blij met een extra bouwdag, want de communicatie loopt stroever dan in de Nederlandse theaters. De
Chinezen spreken gebrekkig Engels, en ook de tolk kan er niet altijd voor zorgen dat er sneller wordt gewerkt. Daarbij komt dat het theater qua maatvoering vele malen groter is. 'Het Muziektheater in Amsterdam is er niets bij', zeggen ze. Over het algemeen is iedereen bijzonder vriendelijk en iedereen knikt blij 'ja', toch is het raadzaam om meerdere keren checken of al onze wensen toch wel definitief mogelijk
zijn. De Chinezen vinden het moeilijk om 'nee' te zeggen.

We kijken uit naar onze eerste voorstelling van vanavond. Benieuwd hoe 'In Memoriam' van Sidi Larbi Cherkaoui zal worden ontvangen, het vertoont enkele overeenkomsten met de 'martial arts' van gisteren.

Tournee China in november

Van 13 tot en met 28 november reist Introdans Ensemble voor de Jeugd naar China. Met zes voorstellingen, verdeeld over de steden Beijing, Shanghai, Hefei en Wuhan, trakteren zij het Chinese publiek op een gevarieerd programma. Evert Burggrave, Manager public relations en marketing van Introdans, reist mee als tourmanager; volg binnenkort hier de belevenissen van het gezelschap!

Spierpijn!

Au, je went ook nooit aan spierpijn. Altijd met het aanleren van een nieuw stuk, krijgt je lijf weer een grote schok en loop je een paar dagen mank van de spierpijn! Een vervelend maar ook fijn gevoel..een rare trek van alle dansers. Als wij geen pijn voelen, vinden we dat vreemd! Want niet alle passen zijn op een mensenlichaam gemaakt. Choreografen krijgen inspiratie van de vreemdste dingen die wij dan moeten vertalen via onze 'beperkte' lichamen. Het blijft zo wel een uitdaging. Wij zijn nooit uitgeleerd, altijd vinden wij weer bewegingen, posities of mogelijkheden waarvan we dachten dat dat nooit zou kunnen! Dat vind ik één van de leukste dingen uit mijn vak, elke dag is anders..ook al repeteren we soms maandenlang dezelfde stukken. Er kan altijd iets beter! Of dat nou een pas of een tel is, of een arm die net 5 centimeter meer omhoog moet. Het blijft een goed gevoel als je weet dat je elke dag werkt aan perfectie!
Nog 2 weken te gaan en dan gaat GEKKEBEKKEN in première. Op dit moment is dat een vrij enge gedachte. Er zijn nog zoveel dingen waar aan gewerkt moet worden. Eén choreografie is nog geen eens af! Deze laatste weken zijn vaak vermoeiend en stressvol. Je merkt dat er wat kleine blessures komen door de lange dagen die we nu hebben. Behalve de danspassen moet er nog meer gerepeteerd worden. Vandaag hebben we kostuums gepast voor één van de stukken van het programma. Ook hebben we vandaag make- up les gehad. Ik verklap nog niks, maar in één choreografie hebben we niet echt 'traditionele' ballet make-up op. Dus daar gaat ook wat tijd in zitten om dat goed te oefenen, het moet er uit zien zoals de choreograaf dat wil.

Kortom, deze 2 weken moeten we nog hard aan de slag. Ik merk binnen de groep dat we daar allemaal zin in hebben. Het is altijd een hele klus om naar de première toe te werken. Wij zijn ook altijd opgelucht en blij als de kop er eenmaal af is.
De Dansweek is al bijna ten einde, hopelijk zijn er mensen geïnspireerd of geraakt door deze mooie kunst. Wij verwelkomen iedereen, van jong tot oud, graag bij onze voorstelling op 29 en 30 oktober in Schouwburg Arnhem. Daarna gaan wij nog 4 maanden door Nederland touren met dit mooie programma! Ik beloof jullie een onvergetelijk uitje! Kijk alvast maar onderaan op deze weblog pagina, daar staat een voorproefje van GEKKEBEKKEN.

Groeten, Jamy Schinkelshoek.

Nagenieten en gelijk weer door!

Wow! Wat een fantastisch weekend hebben wij achter de rug. De voorstellingen waren een groot succes en de zaal zat vol met enthousiast publiek! Allemaal fans en vrienden van Introdans, sommige al veertig jaar lang! Werkelijk bijzonder.
Op zondagavond hebben we met alle medewerkers van Introdans een groot feest gehad in een prachtig kasteel ter afsluiting van ons jubileumweekend. Mensen waren blij en opgelucht dat het voorbij was en dat alles goed is verlopen.

Nu VIER40 van start is gegaan, is het tijd voor onze volgende première, GEKKEBEKKEN. Op 29 Oktober presenteren wij 7 verschillende choreografieën van 6 verschillende choreografen. Een hoop werk dus voor ons en voor onze repetitor. Elk ballet heeft een andere stijl, je moet je dus snel kunnen aanpassen. Dat is eigenlijk wel een kenmerk van Introdans, elke danser(es) is erg flexibel en kan zich snel aanpassen aan de stijl die op dat moment vereist is. Zo leren wij erg veel, het is een erg interessant proces om met verschillende choreografen aan de slag te gaan, om zo zoveel mogelijk te leren en te groeien als professioneel danser.

Op dit moment zijn wij druk bezig met de choreografie M/C van Cayetano Soto. Een spaanse, jonge choreograaf die al redelijk bekend is bij Introdans. Zo heeft hij al eerder een ballet bij Introdans voor de Jeugd gecreëerd en heeft hij ook al met Introdans gewerkt. Dit seizoen zal zijn werk te zien zijn in de voorstelling GEKKEBEKKEN en tijdens ons jaarlijkse KERSTGALA in december. Het is hard werken om een nieuwe choreografie in te studeren. Er komt veel zweet, spierpijn en frustraties bij kijken. Maar we zijn nu zo'n 1.5 week bezig en je merkt dat je lichaam het begint te begrijpen en zich makkelijker vormt naar de stijl van Cayetano. Fascinerend om te merken hoe vanzelf dat gaat.

Nog 2,5 week en dan is het al zover, de stress begint een beetje te komen. Zeven verschillende stukken repeteren op één dag, soms zouden we zo graag de klok even stil willen zetten. Maar we werken hard en we slagen er vast in om een goede première neer te zetten. Morgen komt onze vaste fotograaf foto's maken voor het programma boekje, dat betekent dus alle stukken 'doorlopen'. Daarna nog een volle dag repeteren, leuk en nodig. Want we streven met z'n allen maar naar één ding, perfectie!

Groeten, Jamy Schinkelshoek

Laatste voorbereidingen

De laatste paar correcties, de laatste licht&volume standen dubbel checken, de kostuums nog een keer kritisch bekijken op kleine losse steekjes. Alles wordt in de laatste 2 dagen voor de première van VIER40 dubbel gecheckt. Want over 1 dag is het zover, 7 oktober gaat de langverwachte feestweek van start! Wat een prachtig moment gaat dat zijn voor alle medewerkers van Introdans. Maar eerst nog grote zenuwen en stress voor de dansers en medewerkers achter de schermen, zij kunnen pas feestvieren als ze goed gepresteerd hebben tijdens dit weekend. Want er staan wel 3 voorstellingen op ze te wachten, en elk gevuld met een volle zaal.
De stemming zit er goed in, overal in het gebouw hoor ik spanning en opwinding over het komende weekend. Ik zie de diepe concentratie bij dansers in hun ogen tijdens de dagelijkse balletles. Iedereen zit eigenlijk met hun gedachten bij het toneel. Daar wordt straks gezweet, geschitterd en gelachen. Wat een fijn gevoel om dit seizoen officieel te beginnen, ik ben trots dat ik dit mooie en bijzondere moment voor Introdans mag meemaken.
Voor ieder die dit moment, samen met ons allemaal, wil ervaren.. ik nodig jullie van harte uit om deze voorstellingen te komen bezoeken in de Schouwburg van Arnhem. 7,8 en 9 oktober VIER40, en vier dit feestje met ons mee!

Graag to ziens! Jamy Schinkelshoek

De Dansweek komt eraan!

Nog een paar dagen en dan begint de 'Dansweek' weer officieel. En voor mij is deze wel heel speciaal! Ik ben Jamy, danseres bij Introdans Ensemble voor de Jeugd en al vijf jaar dans ik bij het gezelschap hier met veel plezier. Ik heb dus al een aantal Dansweek-weken meegemaakt. Maar dit jaar valt deze week midden in ons Jubileum weekend, Introdans bestaat namelijk 40jaar! Deze feestelijke gelegenheid wordt groots gevierd in het weekend van 7,8 en 9 oktober. Op al deze dagen zal de voorstelling VIER40 te zien zijn in de Schouwburg van Arnhem. Zelfs de Koninklijke familie komt de première bijwonen! Een hele eer voor ons allemaal.

Alsof VIER40 en alle feestjes erom heen nog niet druk genoeg is, is Introdans Ensemble voor de Jeugd ook nog volop in de weer met een heel ander programma. Zo waren wij vorige week nog in Bangkok, Thailand. Voor de vierde keer werden wij uitgenodigd om te komen schitteren op een prachtig festival. We dansten 4 stukken van twee verschillende choreografen; Jiri Kylian en Sidi Larbi Cherkaoui. Het was een groot succes!
Eenmaal terug op Nederlandse bodem gaan we gelijk weer door. Onze dansweek staat naast VIER40 vooral in teken van repetities voor ons eigen programma GEKKEBEKKEN wat op 29 Oktober in première zal gaan. Later meer over de repetities en de stukken die we zullen gaan dansen.

Eerst maar eens goed de Dansweek beginnen door te genieten van ons prachtige jubileum-weekend. Met volle energie zeg ik: Laat die Dansweek maar komen!

Groeten, Jamy Schinkelshoek

Prachtige voorstelling!

Waaaauw, wat een voorstelling !!!
Bij de repetitie waarover ik sprak afgelopen dinsdag bleek dat Mattia nauwelijks iets kon dansen vanwege zijn blessure. Alberto Villanueva Rodriguez( net nieuw bij de groep ) moest de meeste rollen van hem overnemen. Hij dat deed hij geweldig. Bij de repetitie vanmiddag (donderdag) waren er een klein aantal onduidelijkheden, maar met de grote hulp van Iris( repetitor) die dondersgoed weet hoeveel stress er dan door een danser gaat, met haar tact, rust en aanmoediging heeft hij het tot een meer dan goed einde gebracht. Het mooie van zo'n gebeurtenis( wat heel ellendig is voor de geblesseerde danser) is dat de voorstelling nog meer op de toppen van spanning wordt gedaan. Het was zoals ik me van vroeger nog herinner dat een ballet op het nippertje klaar was voor een première en dan kreeg je een explosieve ontlading. Dat blijft geweldig om mee te maken.
Er was meer dan 1200 man publiek en de reacties waren overweldigend. Het blijft fascinerend om mee te maken hoe, een met name toch op klassiek ballet georiënteerd publiek, binnen korte tijd zich gewonnen geeft aan de meer moderne dans. Het programma bleek goed aan te slaan, maar bovenal blijft de enorme krachtsinspanning die de dansers in grote gezamenlijkheid hebben opgebracht heel bijzonder.
Chapeau, tja, en dan vanavond weer terug naar Nederland. Een korte, maar krachtige trip!

Groeten, Ton Wiggers

Tournee Bangkok, Thailand: Algemeen directeur Ton Wiggers vertelt!

Na een lange, 10 uur), maar prima vlucht zijn we veilig aangekomen in Bangkok. De ontvangst op het vliegveld was weer allerhartelijkst, ik kom hier nu voor de vierde keer en het is altijd weer goed om dezelfde mensen terug te zien. Voor vertrek en ook nu bij aankomst hebben we eerst gecheckt hoe het met de blessure van danser Mattia Russo staat. Hij heeft vorige week in de repetitie zijn knie geblesseerd, deze zat opeens op slot. Inmiddels heeft hij verschillende behandelingen gehad en hij loopt redelijk. Op het vliegveld in Bangkok heeft hij meteen wat "ballet trippels" gedaan en dat zag er niet slecht uit, maar de blessure is nog niet over.

Vanmiddag ( dinsdag 27/9 ) wordt er gerepeteerd in het theater en zal bekeken worden, na de trainingsles, wat hij wel of niet kan doen. Roel Voorintholt (artistiek directeur) en Iris Reyes (repetitor) hebben al voorzorgsmaatregelen genomen, maar in de danswereld is het altijd zo dat je zo lang mogelijk wacht om de dansers te vervangen. Het kan immers op het allerlaatste moment nog goed komen. Dat neemt niet weg dat in Nederland de tweede cast(en) voor Mattia al heeft gerepeteerd. Zij staan op scherp en repeteren vanmiddag al zijn rollen mee. Voorlopig hou ik het hier even bij, donderdag meld ik me weer en zal verslag doen van de voorsteling en natuurlijk hoe het ook met Mattia is verlopen.

Groeten vanuit een 'HOT' Bangkok.

Ton Wiggers

Introdans Ensemble voor de Jeugd naar Bangkok, Thailand

Op 28 september 2011 treedt Introdans Ensemble voor de Jeugd op in Bangkok, Thailand. Algemeen directeur Ton Wiggers reist mee. Volg hier zijn reisverslag vanaf 27 september.

Tournee Azie: Hong Kong voorstelling

Gisteren hadden we een halve dag vrij omdat we pas 's-avonds repetitie in het theater hadden. We hadden zin om een avontuur aan te gaan dus wilden we naar de Giant Boeddha op Lantau eiland. Halverwege kwamen we erachter dat de heenreis alleen al 2.5 uur zou duren en omdat we 's-avonds in het theater moesten zijn ging dat helaas niet lukken. Omdat we toch al op Hong Kong eiland waren besloten we met hangende hoofdjes naar de 'zoological and botanical gardens' te gaan. Na een paar uur te hebben rondgelopen tussen de planten, apen en schildpadden en nog snel even over een markt te hebben gestruind was het alweer tijd om richting hotel te gaan. Daar namen we met zijn allen de bus richting het theater. Afgezien van de ietwat kleine coulissen en af en toe een slapende chinees is het prima theater. Ook hier staat de airco vreselijk hoog dus kwam iedereen goed ingepakt het toneel op. Hier in Hong Kong dansen we Celebrations van Alwin Nikolaïs en Parken van Mats Ek. Parken hebben we begin dit seizoen al in het programma MIXVANMATS gedaan maar voor veel dansers was Celebrations nieuw. In dit stuk zitten veel lichteffecten en daarom hebben we de meeste tijd van de repetitie daaraan besteed. We eindigden met een doorloop waarna we tevreden de repetitie konden eindigen. Moe van de repetitie zijn we met zijn alle vroeg naar bed gegaan want de volgende dag zou zwaar worden.

Vandaag stond er veel op het programma; we hadden les, kregen de correcties van de doorloop van de avond daarvoor, hadden de generale repetitie en natuurlijk onze eerste voorstelling in Hong Kong. Bij de generale repetitie kwamen studenten kijken die allemaal positief reageerden. Na even snel wat gegeten te hebben moesten we ons klaarmaken voor de voorstelling. De zaal zat goed vol, de stemming zat erin en we hebben een mooie show neergezet. rond 10 uur waren we weer terug in het hotel. Net nog wat noodle soep gegeten en dan zo slapen. morgen de laatste show en een laatste dag hier in het mooie china.

Groetjes Jurriën Schobben

Tournee Azie: werkzaamheden van repetitor Iris Reyes

Vandaag hadden was een korte werkdag. Ik heb les gegeven aan de dansers in het Hong Kong Cultural Centre, dat werd begeleid door pianist Nicolas Lau. De les werd gevolgd door een repetitie. Het was koud in de studio toen we binnen kwamen, de airco staat hier overal aan. Niet zo maar een beetje, maar op de hoogste stand. Voor dansers is dat niet fijn, zeker als je niet gewend bent in een dergelijke omgeving te werken. Je zweet en ademt koude lucht en je spieren krijgen het constant warm (warmte die je zelf genereert) en koud (van de airco). Het temperatuur verschil kan blessures veroorzaken en je kunt heel verkouden worden. Daarom heb ik aan een van de organisatoren gevraagd om de airco uit te zetten. De dansers zweten dan wel veel meer, maar dat is beter dan ziek worden. In een warme omgeving blijven spieren en gewrichten soepel, dansers weten dat ze meer water moeten drinken en bepaalde groeten moeten eten zodat het verloren vocht, zout en mineralen in de spieren weer kan herstellen.

Vooraf was in de zelfde studio een workshop voor kinderen van 6 tot 8 jaar oud en na onze repetitie nogmaals een workshop voor kinderen van 8 tot 12 jaar. Beide workshops werden door artistiek manager van Introdans Interactie Adriaan Luteijn gegeven. Van de laatste workshops heb ik een korte repetite gezien en ook heb ik de presentatie bijgewoond waar de ouders van de kinderen aanwezig waren.
Alle kinderen hebben genoten en het fantastisch gedaan, ze konde alle pasjes en muziek cue's goed onthouden. Aan het eind van de presentatie begon ik te klappen voor de kinderen, maar de ouders gingen niet klappen want alle ouders hadden of een camera of een mobiele telefoon in de hadden, dus Adriaan zei "ouders jullie moeten de camera's neerleggen en applaudiseren anders blijven de kinderen buigen tot dat jullie allemaal applaudiseren !

De ouders waren heel trots op hun kinderen die een stukje uit het ballet Parken hebben gedanst. Daarna werd door veel ouders aan Adriaan gevraagd of hij naast een kind wilde gaan staan voor een foto. Voor de kids een hele mooie herinnering van zo'n mooie dag!

Morgen hebben we eerst een les en vervolgens repeteren we in het theater. Ik ben heel benieuwd naar de theater in de Hong Kong City Hall !

Groetjes,

Iris Reyes

Tournee Azie: terugblik Macau door techniek, op naar Hong Kong!

Na 1 week in Macau nu gearriveerd in Hongkong. Tijd voor de 2e week van de tour in Azie.De eerste week was een behoorlijk indrukkende week. Voor de eerste keer van mijn leven in China.

In Macau zijn we goed verwend. In het Las Vegas van China kwamen we aan in een oase van luxe. Grote gebouwen met veel flikkerende lichten en neon reclames. Je merkt dat de meeste chinezen hier toch komen om hun geluk te beproeven in een van de vele casino’s.
De 1e dag na aankomst wordt het gelijk hard werken voor de technici. Aangezien wij in het buitenland een extra bouwdag nodig hebben om de voorstelling te bouwen, kunnen de dansers nog genieten van een extra dagje vrij.
De taal barrière viel gelukkig mee. Er waren 3 Chinezen die behoorlijk goed Engels spraken. Dit is heel fijn, want van het chinees kan je geen woord verstaan. In het theater hebben ze gelukkig al veel voorbereid. Het is een mooi groot toneel met veel ruimte erom heen om alle decor en rekwisieten de plaatsen. Al het licht hing al en we hoefden dat alleen te stellen en het decor op te bouwen. Nadat de container 2 uur later aankwam dan gepland waren de extra ingehuurde chinezen druk aan het helpen met het uiladen van de container. Van container naar klein vrachtwagentje met laadklep, en vanaf dat vrachtwagentje met de laadklep het toneel op. Het bouwen van de voorstelling ging goed. Maar je blijft merken dat we in Nederland zoveel meer efficiënter en sneller werken als in het buitenland, dus uiteindelijk hebben we twee dagen gedaan over het bouwen.
De voorstelling ging goed. De zaal, waarin 1300 mensen passen, was bijna vol. Een paar kleine uitdagingen in de pauzes, maar daar heeft niemand wat van gemerkt.
Na de voorstelling weer zo snel mogelijk de container inladen. Die moet namelijk ook weer naar Hongkong toe, voor de voorstelling daar.

Nu de eerste dag in Hongkong. De eerste indruk is weer heel anders als Macau. Wel veel hoge gebouwen, maar niet zoveel luxe als in Macau. Er lopen ook heel veel mensen op straat. Het krioelt ervan. Volgens mij wordt dit ook een hele leuke week.

We gaan zo kijken of de container heel is aangekomen. Omdat de weg bij het theater opengebroken is, moet alles vanaf een conatineroverlaadstation, met kleine vrachtwagens naar het theater. Het wordt nog een leuke dag!

Maarten van den Berg
Techniek

Tournee Azie: voorstelling in Macau

Today is our last day in Macau, and also our first performance day. This day started with a relaxed morning, resting and getting our body and mind ready for the show tonight. Each one of us had their own morning till we all met in the afternoon at the theater to do our make-up.
After we got everything we needed and got ourselves ready, we had our usual warming up on stage. The show started with the humoristic but technical difficult piece Kiss me goodnight by Cayetano Soto and continued with the humorous crazy Sechs Tänze by Jirí Kylián. The audience slowly warmed up during the performance but were getting more and more excited as the show progressed. We finished with a brilliant and fabulous Parken performance; a imaginative work by Mats Ek. The audience was enthusiastic and we all were proud of the inspiring show we gave to them. To celebrate this, we enjoyed a delicious sushi dinner and relaxed our tired bodies with a foot massage. After this, we had to get ourselves ready for the next day travelling to Hong Kong where two shows are waiting for us.

Groetjes,

Matteo Marfoglia

Tournee Azie: voorbereidingen in Macau

We had our first free day yesterday here in Macau where we got to explore the city and sights, seeing old historical buildings and ruins as well as sky scraping buildings. At night we went to the world famous hotel and casino The Venetian, just a short bus ride from where we are staying. The building was massive with built in gondolas, sky painted ceilings, and many stores. After dinner everyone met in the casino to try and play the games. Some were very lucky and some not as much, but everyone had fun.

The next morning we went to the Macau Cultural Center, where we will perform, for the first time. The building is beautiful and we spent some time getting lost in the many hallways. The stage is outstanding seating almost 1500 people and we just heard that it is almost sold out! The people in the theater have been very kind to us helping out with anything we need. We did our first run through today, and it was a bit more special for me because some of my family that lives in Asia got to see me dance after 11 years. They were a great first audience and hope that Introdans will return in the future (As do I).

On the walk back to the hotel we decided to take full advantage of the pool for some of the evening to cool down. For dinner we went to our first typical local Chinese food. We tried to eat outside and were not to successful because of the heat of the food and the lack of our chopstick knowledge. We left with our stomachs full of noodles, frogs, and pig ears.

Tomorrow is our first show here and we are all pretty excited to perform for such a large audience. We will keep you posted.
Bye for now,

Alexis Geddes

Tournee Azie: veilig aangekomen

Het is zover, we gaan weer op reis, en dit keer mogen optreden in het grote Hongkong en het bijzondere Macau! Maar voor het zover is en we uiteindelijk de eerste voorstelling dansen, komt er nog heel wat bij kijken.

Allereerst moest er al maanden geleden een enorme container met alle kostuums, decorstukken en technische benodigdheden richting China worden gezonden. Dit moest al zo vroeg gebeuren, aangezien het via zee, dus met een vrachtschip, verstuurd is. Gelukkig is de container veilig en op tijd aangekomen dus zal dat geen problemen opleveren. Maar niet alle kostuums die we hier nodig hebben konden al zo vroeg meegezonden worden, omdat we een aantal nog in Nederland hebben gebruikt. Dus was het pakken van onze eigen koffers voor deze reis nog even spannend. Uiteindelijk zijn er in het vliegtuig 2 extra koffers met kostuums meegegaan, en hebben we de rest van onze persoonlijke spulletjes voor de voorstelling in onze eigen koffers gedaan. Het is altijd weer spannend of alles goed zal gaan met de bagage, maar gelukkig bleek alles prima in orde te zijn toen we uiteindelijk aankwamen in Macau.

Voordat we in Macau landden, is er een hele reis aan vooraf gegaan. Om 17.00u op dinsdagavond zijn we vanaf Arnhem station vertrokken richting Schiphol. Daar hebben we het vliegtuig gepakt richting Hongkong. Het was een prettige maar lange vlucht van maar liefst 11 uur. Vervolgens hebben we op Hongkong airport een tijdje moeten wachten om de ferry oftewel de boot te nemen richting Macau. En toen eindelijk, na een reis van bijna 22 uur, werden we super gastvrij ontvangen in een prachtig hotel aan de haven van Macau.

Eerste indruk: gaaf, flashy, interessant en ik heb heel erg veel zin om de stad morgen verder te gaan verkennen en ons voor te bereiden op de eerste voorstelling. We dansen in Macau o.a. Parken van choreograaf Mats Ek. Voor een preview, zie hieronder.

Groetjes, Merel Janssen

Tournee Azië: Dansers onderweg!

Vandaag start de Aziatische tournee van Introdans Ensemble voor de Jeugd. Het gezelschap treedt met een speciaal samengesteld programma op in Macau en Hong Kong.

Hiermee zullen zij het jonge Aziatische danspubliek enthousiasmeren. De tournee start in Macau waar, in het Cultural Arts Centre, choreografieën te zien zijn van Mats Ek, Jiři Kylián en Cayetano Soto. Daarna reist het ensemble door naar Hong Kong waar het programma bestaat uit werken van Alwin Nikolaïs en Mats Ek. In totaal worden drie voorstellingen gegeven. Ook bij deze tournee reist Introdans Interactie mee en verzorgt workshops.

• Programma Macau: Kiss me goodnight Cayetano Soto | Sechs Tänze Jiři Kylián | Parken Mats Ek
• Programma Hong Kong: Nikolaïs Celebration Alwin Nikolaïs | Parken Mats Ek

Zojuist is de dansersbus vertrokken naar Schiphol. Als alles volgens schema verloopt, vertrekt het vliegtuig vanavond om 21.00 uur vanaf Schiphol, zodat ze morgen tegen het middaguur op de plaats van bestemming zijn.

Volg de belevenissen van de dansers via deze weblog. Om de paar dagen verschijnt er een publicatie van een van hen uit Macau en Hong Kong.

Volg Introdans tijdens internationale tournee

Houd deze weblog in de gaten en reis mee met Introdans Ensemble voor de Jeugd.

Vanaf 5 t/m 16 juli treedt Introdans Ensemble voor de Jeugd met een speciaal samengesteld programma op in Macau en Hong Kong.Bij deze tournee reist Introdans Interactie mee en verzorgt workshops.

Programma Macau: Kiss me goodnight Cayetano Soto | Sechs Tänze Jiři Kylián | Parken Mats Ek
Programma Hong Kong: Nikolaïs Celebration Alwin Nikolaïs | Parken Mats Ek

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd Lyon (F) | Dag 8

Alweer de laatste dag van onze tournee en Frankrijk. Om het in één keer samen te vatten: kort maar krachtig!
9 Voorstellingen in 6 dagen, siteseeing, uit eten in een typisch Lyons restaurantje, BBQ-en met z’n allen, shoppen, een avondje uit en vooral ook lekker relaxen in het hotel en genieten van de zon, want die scheen en niet zo’n beetje ook. De temperatuur steeg tot maar liefst 33˚C!!
Nadat de wekker vanmorgen om 9uur ging hebben Elena en ik ontspannen ontbeten om daarna onze koffers in te pakken. Om 11 uur moesten we al uitchecken en omdat we pas om 1230 in het theater hoefden te zijn hebben we nog heerlijk in het ochtendzonnetje gezeten.
Eenmaal in het theater is er een strak schema, want de voorstelling begint om 1430, eindigt om 1530, om 16uur gaat de bus en om 1745 vertrekt onze vlucht terug naar Amsterdam. Dus moeten we onze bagage bij de lift in het theater klaarzetten, zodat Evert en de chauffeur ze alvast, terwijl wij op het toneel staan, in kunnen laden. Ook hebben we geen nabespreking met de kinderen en voor deze ene keer geen poeder in ons haar voor het laatste ballet 6Tanze, zodat we allemaal snel de douche in kunnen springen en daarna naar de bus kunnen snellen. Corinne onze kleedster ruimt tijdens de voorstelling al zoveel mogelijk kostuums op, en mijn collega’s rennen op en neer met kleding, props, tassen, en make-up boxen. Nog een snel “au revoir, merci beaucoup, merci merci!!!” en we zitten 20 minuten na de voorstelling gewassen en wel in de bus op weg naar het vliegveld. Goed gedaan mensen!!!
We komen op tijd aan op het vliegveld dus ook de vlucht halen we, gelukkig maar, want anders zouden we morgen pas kunnen vliegen en zondag staat er alweer een voorstelling in de schouwburg Arnhem gepland en die vrije zaterdag kunnen we natuurlijk wel gebruiken :) Nog snel iets te eten kopen en we zijn in de lucht. Zo, tijd... voor een dutje zzzzzzzzzz.
En zo komt aan alles een eind en zitten we op dit moment met z’n allen in de bus terug naar Arnhem. Een hectische dag na een hectische, maar absoluut gave tournee week.
Jusqu’à la prochaine fois, Maison de la Danse! Merci pour tout!
En voor de trouwe lezers; tot het volgende blog :)

Groetjes, Karin.

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd Lyon | Dag 7

Barbecue!

Voor mij is dit de eerste tour naar het buitenland met Introdans. Het was nog eens extra speciaal omdat ik hier het Indigo Rose duet met mijn 2de cast partner mocht dansen. Tot nu toe is alles super verlopen en heb ik er nog heel veel zin in. Gisteren hadden we een etentje met het hele gezelschap. Met een paar mensen hadden we toen besloten dat het wel leuk zou zijn om met de fiets richting stad te gaan. Na een paar bijna doodervaringen hebben we het toch gehaald en was het een zonnige en gezellige dag.

Vandaag hadden we een normale voorstelling in plaats van een schoolvoorstelling. De kinderen van de schoolvoorstellingen geven veel energie en gelukkig was het vandaag ook ontzettend leuk publiek. De show ging goed dus bij ons zat de stemming er goed in. Omdat we vandaag maar 1 voorstelling hadden en omdat het heel erg mooi weer was besloten we in het park te gaan zitten. De technici vonden het leuk om vandaag een lekkere barbecue te organiseren dus na een uurtje helemaal niks te hebben gedaan zijn we de supermarkt ingedoken om heerlijk Frans vlees te kopen. Na ons opgefrist te hebben zijn we richting het kleine park in de buurt gegaan waar de barbecue al klaar stond. Hier hebben we met zijn alle lekker gegeten en gedronken en onze ervaringen over Lyon besproken.
Omdat we morgen 2 voorstellingen hebben en we er weer vroeg uit moeten is iedereen weer op tijd richting het hotel gegaan om uit te rusten en lekker te slapen voor deze zware dag. Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin en vind jammer dat het er over 2 dagen alweer opzit.

groetjes en tot snel!

Jurrien

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd Lyon (F) | Dag 6

Bonjour uit zonnig Lyon!
... onze één na laatste dag voordat we weer terug gaan naar ons normale levensritme in Arnhem. Er is nog 1 voorstelling over morgen en de groep lijkt redelijk moe na 8 voorstellingen van het programma Kylian4Kids2. Ik ben ook moe, maar het optreden voor de kinderen hier geeft je een hoop energie. Ze lachen, en kijken met een oprechte interesse in hun ogen, ze weten niet dat we misschien moe zijn en het zou ook niet netjes zijn om voor de ene groep beter je best te doen dan voor de andere, elke dag geef je 200%. Vandaag waren er een aantal gehandicapte kinderen in het publiek en om hen gelukkig te maken geeft mij een geweldig gevoel. Na de schoolvoorstelling, we hadden 2 voorstellingen vandaag om 10 en 1430 uur, hadden we een nabesprekeing met de kinderen. We stellen onszelf voor en de kinderen mogen vragen stellen. Ze waren erg nieuwschierig over "hoe lang duurt het om deze voorstelling te maken", of "is het moeilijk om een danser te zijn?" ook "leven jullie allemaal samen" en "waarom komt er stof uit het haar en hoe worden de belletjes gemaakt?" . Toen de nabespreking ten einde was wilden ze nog niet gaan, en ik bleef nog wat langer. Ze hadden héle verhalen in het frans en ik kon er maar weinig van verstaan, maar enthousiast waren ze zeker en ik heb heel veel handjes gekregen en een pen :) Ze waren blij :)
Na de voorstellingen hebben Karin en ik onze nodige dozes zon genomen en nu chillen we in onze hotel kamer. Maar hier zijn we ook druk, we brainstormen voor de "dansersmaken" workshop in juni. We zijn in een behoorlijke creatieve bui dus een hoop ideeen zijn ontstaan.
Mmmm, dat ruikt lekker... de hele 4e verdieping van het hotel is aan het koken geslagen en wij ook... jumbo garnalen met groente en een biertje (voor de spieren!)
Na het eten voel ik dat we er vanmorgen al om 7:30 uit bed moesten en dus is het bedtijd.
Morgen is er weer een nieuwe dag, nieuwe voorstelling en hopelijk nog meer gelukkige kinderen.
..show must go on
Welterusten...

Groetjes Elena Pompoulova

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd naar Lyon (F) | dag 5

Today was our fifth day in Lyon. We had a really early wake up because we had two school shows. One at 10h30 and one at 14h30. We were really surprised by the kids because they really enjoyed the shows. They were very enthusiastic and it is nice to see how kids in other conutries react on the same shows. For example, the questions are quite different and the reactions on the pieces are completely different. After the two shows we had time to enjoy the nice French, warm and sunny weather. So we ran to the centre and we all spread in the city for some shopping. Finally at 19h00 we all met together to have dinner. We had dinner at a really small and cute restaurant called La Mère Cottivet, that serves tipical lyon dishes, we all tried tipical dishes and with a french red wine we all toast together for the good performances.

Matteo Marfoglia

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd naar Lyon (F) | dag 4

Hallo iedereen!

Onze vierde dag Lyon zit er weer op. We hebben vanmorgen in het hotel ontbeten en 's middags om half 3 hadden we één voorstelling. De voorstelling was een schoolvoorstelling, dus we deden het eerste deel van Indigo Rose, korte versie van Stamping Ground en Evening Songs, en als laatste Sechs Tänze. Voor Indigo Rose was het voor sommige dansers een premiere, dus zij dansten dit stuk voor de allereerste keer. Deze week laten ze namelijk de tweede cast van Indigo opgaan zodat de dansers die eerste cast zijn het iets rustiger hebben. Dus voor de één een stapje terug en voor de ander een stapje vooruit. Vandaag was dus een best spannende dag voor sommigen onder ons. Maar het is allemaal heel goed gegaan, alle dansers hebben weer een mooie voorstelling neergezet.
Vandaag was ook de eerste keer dat we een talk-back hadden. Dus een na-gesprek met de kinderen die gekeken hebben, zij mogen dan allemaal vragen aan ons stellen en wij geven hun antwoorden. Normaal doen we dat in Nederland ook, alleen nu was het natuurlijk iets anders omdat het Franse kinderen waren. Dus we moesten onszelf allemaal in het Frans voorstellen, (Bonjour, Je m’apelle Vivian, j’ai vent et un ans et je viens d’Hollande). Na even geoefend te hebben is het iedereen goed gelukt!
iedereen heeft s'avonds lekker relaxed in de hotelkamers gegeten en nog even goed uitgerust voor dag nummer vijf.

Groetjes!
Vivian Sauerbreij

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd naar Lyon (F) | Dag 3

Free day!
Last night we had our first performances in the beautiful city of Lyon. We got to explore a little bit of the city’s nightlife and today, used some of the free day to sleep in and have a big brunch. After trying to figure out the complicated metro systems we got help from a nice stranger and got to travel on subways and trams into the city. Once we arrived in the center we climbed up to the Basilique Notre Dame de Fourvière where we could look over the city and see all the way to Mont Blanc Mountain, which unfortunately was a little clouded over.

We walked down from the cathedral through the Jardins du Rosaire, a beautiful rose garden, into the center to have a little break and enjoy some traditional French crêpes. We walked over the bridge Passerelle du Palais de Justice on the Saône River to all meet together and finish our day with some more French cuisine. We are all now back at the hotel having our after dinner naps, relaxing and getting ready for the week coming up. Tomorrow is our first official school show with a new cast so we are eager and ready to see how it will go.

Until later,
Alexis Geddes

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd naar Lyon (F) | Dag 2

Volle bak

De eerste dag van de tour hier in Lyon is aangebroken. ’s Ochtends ontmoeten we elkaar in de ontbijtkamer van het hotel, iedereen weer fris en fruitig na de vlucht en de avondrepetitie van gisteren. Gezamenlijk lopen we naar het theater Maison de la Danse waar we vandaag 2 voorstellingen van het programma Kylian4Kids2 gaan geven. Iedereen is enthousiast en is benieuwd wat het franse publiek er van gaat vinden. Beide voorstellingen zijn namelijk compleet vol geboekt! Helaas was er tijdens de eerste voorstelling een klein misverstand, wat leidde tot een verkorte voorstelling. In het programmaboekje stond namelijk dat er geen pauze in de voorstelling zou zitten, vandaar dat de mensen in de pauze zijn weg gelopen. ’s Avonds werden de mensen in de zaal er nog even op geattendeerd dat er wel een pauze in de voorstelling zit en dus verliep alles zoals het hoorde.
De reacties vanuit de zaal waren ontzettend leuk. De mensen klapte zo lang dat het doek een extra keer werd geopend. Na deze geslaagde dag bood het theater ons een drankje en wat hapjes aan. Die wij, als hongerige dansers, natuurlijk gretig aannamen! Hierna zijn we met z’n allen het centrum van Lyon in geweest om de dag/avond goed af te sluiten. Het was een zeer geslaagde eerste dag in Lyon!

Groetjes, Jamy Schinkelhoek

Tournee Introdans Ensemble voor de Jeugd naar Lyon (F) | Dag 1

Hallo allemaal,
Wij, Introdans Ensemble voor de Jeugd, zijn net begonnen aan onze reis naar Lyon, Frankrijk. We gaan komende week optredens verzorgen bij Maison de la Danse. Met het programma KYLIÁN4KIDS2 hopen we het Franse publiek, zowel kinderen als volwassenen, te verrassen.

Na een goed verlopen reis met de bus van Arnhem naar Schiphol, zitten we nu in de lucht! We zijn net precies opgestegen in een lief klein vliegtuigje van Air France! Nu dus alle tijd om alvast aan het eerste stukje van deze blog te beginnen. Voor nu zit de stemming er al goed in, en kijken we ernaar uit om te landen in mooi Frankrijk! Vive la France!

Na een goed verlopen vlucht, nu in de bus naar ons vaste stekkie in Lyon. Het is namelijk niet de eerste keer dat wij uitgenodigd zijn om in theater Maison de la Danse te komen optreden. In 2009, 2000 en 1998 was Introdans ook al van de partij. Snel even onze spullen gebracht naar het hotel en toen de straat over gestoken naar het theater. Daar hebben we de tijd gehad om het podium te verkennen en onze plaats een beetje te vinden. Toen was het tijd om een doorloop van het programma te doen, vooral voor de techniek om te zien of alles is orde was. Rond 10 uur ’s avonds hebben we het theater verlaten en zijn we opzoek gegaan naar een restaurant waar de keuken nog van open zou zijn. We zijn terecht gekomen bij een leuk Mexicaans restaurant, en hebben met z’n allen heerlijk gegeten. Nu is het tijd op de nieuwe bedden uit te gaan proberen, morgen weer een nieuwe dag. Het belooft een mooie week te worden...
Groeten, Merel Janssen

Laatste week is aangebroken

Mijn collega's hebben afgelopen weken al veel verteld over de repetities van KYLIAN4KIDS2. Maar nu is het tijd voor het echte werk, de laatste week voor de première is aangebroken. Dat betekent dat we de repetities verhuizen van de studio's van Introdans naar de Arnhemse Schouwburg. Dat wordt ons tweede huis deze week waar we vele uren zullen doorbrengen. Morgen (woensdag 23-02) is onze eerste dag en gelijk 3 stukken van KYLIAN4KIDS2 staan op het programma. Stamping Ground, Evening Songs en Sechs Tänze worden morgen gespaced, gerepeteerd en van elk stuk wordt er een doorloop gedaan. Ik zal even kort uitleggen wat dat allemaal precies betekent. Een stuk 'spacen', zo noemen we dat in het dansjargon, is een choreografie stap voor stap op de juiste plaats zetten op het toneel. Waar staat welke danser? Staat het licht dan wel correct? Welke coulisse moet je nemen bij het afgaan of betreden van het toneel? Dat soort dingen komen kijken bij een spacing.

Een doorloop is een choreografie dansen van het begin tot het einde, zonder te stoppen en vaak met kostuum. Een doorloop van elk stuk in cruciaal voor onze technische crew. Zo kunnen zij goed beoordelen of alle lichtstanden correct zijn, of elke box voor het geluid goed op z'n plek staat etc.

Met deze première hebben we daar nog een extra helpende hand bij. Jiri Kylian komt vanaf morgen met ons repeteren in de Schouwburg. Een ongelooflijke eer en kans om met deze wereldberoemde choreograaf te mogen werken. Meneer Kylian weet precies hoe elke dansstap perfect kan worden uitgevoerd, maar weet ook precies hoe hij de kostuums en het licht wilt hebben. Iedereen heeft wat aan z'n komst! Voor mij wordt het de eerste keer dat ik met hem mag samenwerken. Hij is bekend over de hele wereld en is dus ook een druk bezet man. Hij komt niet alleen morgen, maar blijft hoogstwaarschijnlijk zelfs tot de première! Dat brengt bij iedereen wel wat extra zenuwen mee.

KYLIAN4KIDS2 bestaat in totaal uit 4 verschillende stukken. Stamping Ground, Evening Songs, Sechs Tänze en als afsluiter van de avond Indigo Rose. Dat laatste stuk wordt voor het eerst bij Introdans gedanst, een absoluut prachtstuk! Ik dans Stamping Ground en Sechs Tänze als 1ste cast en ben bij de andere twee stukken 2de cast. Dat wil zeggen, als iemand ziek of geblesseerd is, moet ik invallen. Introdans Ensemble voor de Jeugd is maar een klein gezelschap met in totaal 12 dansers, dus het komt vrij vaak voor dat we voor elkaar moeten invallen.

Ik kan niet wachten om morgen aan de slag te gaan in het theater. Ik voel altijd 'goede spanning' op zo'n avond voordat het allemaal begint. Zodra je één stap in het theater zet, kan je niet meer terug. Dan worden we helemaal klaargestoomd voor de grote première van KYLIAN4KIDS2 op zaterdag 26 februari. Voor wie alvast een voorproefje wil zien, klik op het filmpje hieronder.



Komt u allen kijken, het wordt een avond vol dansplezier, emoties en een feestje achteraf!Tot dan!?

Groetjes, Jamy Schinkelshoek

Puntjes op de I

Nog 1 week en dan is het zover!! De première van KYLIAN4KIDS2. De afgelopen week hebben we op woensdag, donderdag en vrijdag een doorloop van het hele programma gedaan. Dat is altijd goed, zodat je weet hoe het straks zal aanvoelen qua conditie, bijvoorbeeld is Stamping Ground best een pittig ballet voor je bovenbenen en stamina, en hoe snel je moet zijn met omkleden van het ene naar het andere stuk. Op vrijdag dansten we ook alle balletten in kostuums zodat er eventueel nog wat laatste aanpassingen gedaan kunnen worden voor de generale première. Omdat ik twee balletten eerder gedanst heb was ik al bekend met de kostuums en de passen, een nieuw stuk voor mij is Indigo Rose. Een super ballet, het heeft alles, snelheid, precisie, techniek, muzikaliteit, humor, speelse elementen en ook serieuze pas de deux. Een uitdaging om te dansen en ook een ballet waarin je enorm kunt genieten. De kostuums zijn super mooi, ik heb een soort van zilver-koperbruin korset pakje met een zwarte gaas panty eronder. We waren alleen iets te enthousiast geweest met het dichtrijgen van de achterkant, met als gevolg dat het halverwege het stuk toch wat lastig werd om adem te halen... oops!

Maar voordat de hectiek van de première week begint zijn we nog even een lang weekend vrij. Dus op dit moment (zondag avond) zit ik in mijn “huispak” thuis op de bank te relaxen. Even andere dingen doen, naar de markt, feestje van de zoon van een van mijn beste vrienden die alweer 1 jaar is, naar Bergen op Zoom voor een reünie show van de punk rock band Against Time waar Ivo, mijn vriend, vroeger mee heeft getourd, blijven slapen bij vrienden, road trip naar huis, glazen gewassen (we “krijgen” dubbel glas morgen), koken (makreel van de markt uit de oven met pastinaak, spelt rogge, mierikswortel en zeekraal; koken is fanatieke hobby nr 2!) en nu dus bank, thee en chocola. Hmm!

Na een week de puntjes op de I zetten en een ontspannen weekend ben ik er straks helemaal klaar voor. Volgende week brengen we door op het toneel van de grote zaal in de stadsschouwburg hier in Arnhem, ‘s middags en ‘s avonds. De repetitoren die de balletten ingestudeerd hebben met ons komen dan ook terug om met ons te repeteren.
En waarschijnlijk komt de grote meester Jiri Kylian zelf ook nog!!Dat zou geweldig zijn, heb voor het eerste KYLIAN4KIDS programma in 2006 ook de kans gehad om met hem te werken en dat was enorm inspirerend!! Want als de choreograaf zelf komt dan zie je toch waar het ballet vandaan komt en krijg je meer details en gevoel mee van hoe het ontstaan is en uitgevoerd moet worden.

Ik heb er heel erg veel zin in! Het blijft speciaal zo’n première, je leeft er echt naartoe en het is één van de dingen die deze baan zo gaaf maakt. Het maakt niet uit hoeveel je er al gedanst hebt, het blijft spannend en speciaal! Nu alleen nog even bedenken wat voor toitoitoi’s ik ga maken voor mijn collega’s...

Groetjes, Karin Lambrechtse