De eerste voorstelling zit erop!

Na een lange dag voor technici, kleedster, balletmeester en dansers zijn we terug in ons hotel. Nog steeds onder de indruk van het NCPA (National Centre of the Performing Arts). Onze eerste voorstelling in het bijna grootste theater van de wereld (in Oman staat sinds vorig jaar een groter theater; reden voor de Chinese regering om te overwegen een nog groter theater te bouwen). Maar voordat we voor 1.350 toeschouwers mochten dansen is er van 's ochtends vroeg door de technici hard gewerkt aan de technische details. De kleedster stond vanaf 09.00 uur de kleding te strijken die diep onder op de bodem van de transportkisten was gezakt. Herinnert u zich de geplisseerde rokken van 'In Memoriam'?
Vanaf 13.00 uur is er aan een stuk door gespacet en gerepeteerd. En na een flinke warming-up konden de dansers zich na een korte eetpauze schminken, om vervolgens direct de voorstelling in te gaan. Vanwege de blessure van Jurrien was de vervangende cast dansers extra gespannen, maar daardoor op de top van hun kunnen. Voor Chinese begrippen - kenners hebben ons dat verteld - was men uitgelaten enthousiast. Voor Nederlandse begrippen: luidkeels lachen is bij de Chinezen 'voorzichtig grinniken'. Bij het slotapplaus geen staande ovatie, dat is ongebruikelijk, maar er werd stiekem gejoeld, en dat schijnt heel bijzonder te zijn.
En als manager pr was ik bijzonder in mijn nopjes met een Chinese uitvinding: het hinderlijke gebruik van mobiele telefoons tijdens de voorstelling werd direct afgestraft met een rood laserlicht dat door een zaalwacht op de telefoongebruiker wordt gericht: einde oefening!

Intussen hebben we bij de plaatselijke buurtsuper wat inkopen gedaan, en tuimelen de meesten snel hun bed in. Want voor wie wil: morgen is er om 07.00 uur een excursie naar de Chinese Muur.