woensdag 23 november 2011

Exotische Nederlanders.

Van de miljoenen inwoners en toeristen in Hefei zijn er twintig Westers, en dat zijn wij. Op straat gaan auto's en taxi's langzamer rijden, in restaurants stoppen gesprekken en in winkels vergeet men de kassalade te sluiten als wij binnenkomen. Ze kijken hun ogen uit; naar hun mening zijn wij exotisch. Het lijkt of we van een filmdoek zijn gestapt. Het haar (krullen!) van onze artistiek directeur wordt
bewonderd en ook de balletmeester gooit hoge ogen met haar Zuidamerikaanse 'looks'.

De stad is stoffig en rommelig, de contrasten tussen diverse bevolkingsgroepen is duidelijk zichtbaar. Met het openingsbuffet van gisteren in gedachten, is ook het ontbijt een rare verzameling van gerechten. De technische ploeg vervolgt het bouwen van de set en de kleedster brengt de was naar de plaatselijke stomerij. Dat is een spannende zaak, want gaan ze wel voorzichtig om met de kostuums? En alles wordt zorgvuldig geteld en beschreven, want als er iets misgaat dan kan de voorstelling niet doorgaan. We zijn ver over de helft van deze tournee en alles lijkt redelijk volgens planning te lopen. Vanuit Nederland krijgen we bericht dat de burgemeester van Arnhem, Pauline Krikke, een bezoek aan diverse bedrijven in Wuhan kan combineren met onze voorstelling in de zusterstad. Leuk dat een van onze grootste fans 'haar' dansgezelschap op tournee komt bezoeken! 's Middag hebben de dansers een training en repetitie in de studio van Anhui Opera and Dance Theatre. De dansers van het plaatselijke gezelschap hebben gevraagd of ze mogen komen kijken: ze zijn erg benieuwd naar onze manier van werken, het repertoire en het niveau van de dansers. Ze kijken hun ogen uit. Op het plein voor de studio wordt het langzaamaan druk. Een groep oudere vrouwen begint aan hun dagelijkse balspeloefeningen, er worden breitechnieken uitgewisseld en oma's en opa's leren hun kleinkinderen de eerste stappen. Al gauw worden de dagelijkse bezigheden vergeten als wij het gebouw uitkomen. Intussen schijnt de zon en ontstaan er voorzichtige gesprekken met de plaatselijk Hefeiers. We beginnen ons thuis te voelen in deze provinciestad.

's Avonds verkennen we de binnenstad en in kleinere groepjes bezoeken we diverse restaurants. Een van ons zegt: 'Ik zou eigenlijk wel zin hebben in een goeie stampot.' Maar die is nergens te vinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten