De volgende transfer staat op ons te wachten. 's Ochtends is er uitgeslapen of een kleine wandeling richting een park gemaakt, maar nu wederom de bus in: op weg naar de trein. De voorspelde reis van 30 minuten duurt 10 minuten, en de trein vertrekt pas over anderhalf uur. We dwalen over het immense station richting kiosk of koffiecorner en checken er onze recentste e-mail. We hebben geplaceerde zitplaatsen en de treinstoelen zijn comfortabeler dan vliegtuigstoelen. Het landschap trekt aan ons voorbij, maar de meesten vallen in slaap. Na drie uur landschap, torens in aanbouw, groene heuvels, industieterreinen, oude fabrieken, arme wijken arriveren we in Hefei. Bij het uitstappen zijn de Chinezen erg ongeduldig, we krijgen nauwelijks tijd om onze bagage uit de koffers te halen en ze schreeuwen dat ze er langs moeten. Hefei schattig?
De roltrappen doen het niet en de liften zijn vol, dan maar slepen over de trap met de koffers, lichtcomputer en geluidstafel. Op de parkeerplaats staat een krakkemikkige bestelwagen, voor de grap zeggen we tegen elkaar: 'Kijk de bagagewagen staat al klaar!' En inderdaad: zelf mogen we in een kleine touringcar, maar de bagage gaat apart. En al snel wordt duidelijk dat ons verblijf in Hefei heel anders zal zijn dan in Beijing of Shanghai. Op straat alleen Chinezen, geen westerling te bekennen. Alle reclame op de gebouwen en alle andere informatie is in het Chinees. De incheck in het hotel verloopt in het Chinees, maar we slaan ons er dankzij een voortvarende balletmeester ruiterlijk doorheen. Er wordt aangekondigd dat de plaatselijke organisator ons zal verwelkomen met een diner. Maar onze bagage is er nog niet, dan maar in joggingbroek of zonder opgefrist te zijn bij de groep aansluiten. Toch even snel de hotelkamer checken: de lichtknoppen reageren niet op 'aan' of 'uit', maar worden bediend via een controlepaneel bij het bed. Dat betekent dus in het donker op de tast naar het paneel. En een no-smoking kamer betekent dat er ooit wel gerookt is.
Er wordt ons gevraagd om direct van het buffet gebruik te maken. Een uitgebreid scala aan herkenbare gerechten, maar ook niet te traceren ingrediënten staat klaar. En als we beginnen met eten staat er een man op die heel hard begint te schreeuwen en te roepen, in het Chinees. Onze tourleider vertaalt: de stad Hefei heet ons van harte welkom. Ze zijn allen bijzonder opgetogen door de goede berichten uit Beijing. Ze kijken uit naar de voorstelling en naar oud Chinees gebruik wil hij met ons het glas delen. Ja, delen. Dus niet proosten. Roel Voorintholt dankt de man voor de ontvangst, en krijgt vervolgens zijn glas Chinese wijn aangereikt: samen uit een glas drinken verbroedert, en zo geschiedde.
De avond is intussen gevallen, en ook al is het nog vroeg, de meesten kijken uit naar een goede nachtrust. Welkom in Hefei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten