De kennismaking van de Chinezen met het moderne ballet van Introdans is tijdens de tweede voorstelling een groot succes. De dansers zijn op de top van hun kunnen en die energie straalt duidelijk over op de Chinezen. Bij 'Sechs Tänze' wordt luid gegiecheld en na 'Indigo Rose' wordt er zelfs een paar keer 'bravo' gescandeerd. De zaal zit bijna vol, maar de Chinezen (sommigen van hen inclusief boodschappentas!) zijn direct na afloop verdwenen: jammer dat we niet even met ze kunnen praten.
Die ochtend reden diverse taxi's de dansers naar uiteenlopende locaties. In hun vrije uren werd de Grote Muur beklommen, een tempel of de Veboden Stad bezocht. Dit werkt inspirerend voor ons verblijf in Beijing; de conclusie is dat we de Chinezen en hun gebruiken beter leren kennen. Jurriën bezoekt een arts in het International Medical Centre (bij een traditionele Chinese accupunturist lopen we tegen een taalprobleem op) en langzamerhand gaat het beter. 's Middag bezoeken journalisten van de nationale radio en een aantal magazines en kranten de repetitie; de balletmeester, manager marketing en enkele dansers geven hen achtergrondinformatie, alles bij elkaar genomen een sessie van drie uur! 's Avonds bezoeken ze de voorstelling en zijn erg enthousiast over de voorstelling.
Na afloop wordt alle technische apparatuur, decors en kostuums zo snel mogelijk verzameld: er staat al een container klaar die direct naar Shanghai vertrekt. Intussen komen de dansers op het toneel samen voor een groepsfoto en wordt de avond afgesloten met een geweldig diner in een van de meest traditionele restaurants van Beijing. En eindelijk wordt onze wens vervuld: onze Chinese organisator trakteert ons op de enige echte (en niet te versmaden) Pekingeend!
Aan tafel wordt druk nagepraat over het bijzondere theater en wordt een oplossing gezocht voor het poeder in 'Sechs Tänze'. De voorraad slinkt en waarschijnlijk is er te weining voor de gehele tournee. Maar wat nu... de Chinezen zijn geen doe-het-zelfers... in heel China is geen bouwmarkt te vinden. Dan babypoeder? Nee, te licht. Talkpoeder? Idem dito. Gipspoeder is zwaarder, en door het snelle changement blijft het goed op de pruiken liggen. Er wordt druk getelefoneerd met Shanghai, en aan het eind van de avond komt het verlossende antwoord:waarschijnlijk is het verkrijgbaar via een winkel in kunstenaarsbenodigdheden. Ieder tuimelt moe maar voldaan zijn bed in. 's Ochtends toch nog even naar het Plein van de Hemels Vrede of de grootste Boeddha (26 meter hoog, uit een stuk hout gesneden) om onze weg te vervolgen naar het
vliegveld: twee uur vliegen naar Shanghai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten