Van Erasmushuis naar Gedung Kesenian.

De sterrenstatus van de Introdansers groeit hier in Jakarta zienderogen: de directeur van het Erasmushuis heeft de dansers uitgenodigd om zich zo snel mogelijk na de voorstelling tussen het publiek te mengen. En er is geen doorkomen aan: de dansers worden een voor een aangesproken en gevraagd om op de foto te gaan. Het is eigenlijk de bedoeling om het hele tableau te verzamelen voor een groepsfoto, maar dat duurt even. En als het dan zover is, dan worden evenzoveel (telefoon)camera's ter hand genomen als tijdens de voorstelling gebeurde. Ook dat wil maar niet wennen: zit je achterin de zaal, dan zie je voor je allemaal verlichte telefoonschermen. Daar moeten we in het volgende theater voorafgaand aan de voorstelling toch maar een mededeling over uitdoen.

Een deel van de Introdanscrew, met verder v.l.n.r. Ton van Zeeland (directeur Erasmushuis), Caroline van de Zwaan en Tjeerd van de Zwaan (ambassadeur).

Op de dag na onze eerste voorstelling in Jakarta hebben de dansers een rustdag, terwijl de technische ploeg verhuist naar het tweede theater: Gedung Kesenian. Een klassiek theater dat qua architectuur veel wegheeft van de Leidse Schouwburg of andere zogenaamde bonbonnières. Ook de kleedster heeft nog een klusje te klaren: op haar hotelkamer wast ze een aantal kostuums die ze in haar douchecel te drogen hangt. En met dat drogen zit het wel goed: 32 graden buitentemperatuur doet wonderen!

Dansers, balletmeester, kleedster, artistiek directeur en tourmanager zwermen uit over de stad: de botanische tuin in Bogor, de oude stad inclusief Café Batavia, het poppenmuseum of het zwembad worden favoriete hotspots. Opgezwollen enkels, stijve nekspieren of dikke handen verdwijnen langzaam. Ondertussen valt de avond en kijkt iedereen uit naar morgen: de voorstelling op het grotere toneel van Gedung Kesenian.